Fonofobia: przyczyny, objawy i leczenie

Każdy z nas z natury wygląda inaczej pod względem natury i priorytetów. Ktoś kocha głośną muzykę i cieszy się różnymi dźwiękami, jednocześnie doświadczając czystej błogości. A niektórzy wolą ciszę, naturę i tylko cichy śpiew ptaków, który może sprawiać przyjemność z tego, co słyszeli. Wszystkie te zjawiska są całkiem akceptowalne dla istnienia osoby o normalnej psychice. Ale są ludzie, którzy mają głośne dźwięki, które powodują cierpienie. Takie osoby można zaklasyfikować jako fonofobów.

Fonofobia, lub jak to się nazywa „fobia akustyczna”, skazuje osobę na udrękę różnych dźwięków, w tym własnego głosu. Słuchając urządzenia audio, mogą doświadczyć stanu konwulsyjnego.

Różni ludzie reagują na różne sposoby na nagły, głośny i ostry dźwięk. Niektórzy są bardzo przerażeni, inni tylko drżą. A wszystko to jest całkiem normalne, ponieważ natura w nas obawia się niebezpieczeństwa.

Strach przed głośnymi dźwiękami nazywany jest również ligirofobią lub fobią akustyczną. Niektórzy uważają, że wszystkie nazwy są synonimami. I to jest błędne przekonanie. Przeanalizujmy wszystkie te wartości w kolejności:

• Ligirofobia pojawia się, gdy pojawiają się drażniące i silne dźwięki. Na przykład ludzie mogą przestraszyć się pracy wiertarki, wiertarki lub starej maszyny fabrycznej. Takie osoby mają wrażenie zgrzytania własnymi zębami. Łagodnie, wielu ludzi doświadcza takich manifestacji, ale fobi z ligi mogą wpadać w panikę.
• Fonofobia - to strach przed ostrymi i nieprzyjemnymi dźwiękami, które pojawiają się w życiu codziennym. Upadająca pokrywa z patelni może sprawić im wiele cierpienia.
• Najpoważniejszy stan, gdy osoba boi się nawet swojego głosu. I występuje z fobią akustyczną. Tutaj strach zamienia się w panikę w momencie, gdy czeka. Na przykład, jeśli ktoś mówił zbyt cicho, a następnie krzyknął ostro i zirytowany.

Może dlatego niektóre kategorie osób narażonych na różne fobie próbują unikać różnych imprez masowych (imprez sportowych, koncertów, barów, centrów handlowych) pod każdym względem lub nie iść na ruchliwe ulice i parki.

Odrzuca się tych ludzi, którzy bardzo głośno wyrażają swoje myśli lub bardzo się bronią. Psy, które ostro szczekają, również powodują dyskomfort. Wszystko to dzieje się z powodu niechęci do odczuwania stresu, które mogą mieć różną intensywność (od dość znośnej do zbyt ciężkiej). Niektórzy nawet boją się wariować lub głuchnąć. I, oczywiście, każdy taki człowiek próbuje natychmiast opuścić miejsce dyskomfortu i iść tam, gdzie może się uspokoić.

Fonofobia może być spowodowana długim nerwowym przeciążeniem, silnym stresem lub nagłym przerażeniem. Jednak prawie zawsze jeden powód płynie z drugiego. Nadal przyczyniają się do tego współwystępujące zaburzenia psychiczne: neurastenia, IRR, psychastenia. Ten ostatni należy do kategorii zaburzeń lękowych-fobii.

Wszystkie te zaburzenia prędzej czy później mogą prowadzić do różnych fobii, w tym strachu przed głośnymi hałasami.

Fonofobom bardzo trudno jest przystosować się do środowiska, ponieważ boją się wyjść, chodzić na świeżym powietrzu, rozmawiać z przyjaciółmi, latać samolotami. Stają się niedostępne dla wielu zawodów związanych z tą techniką, co powoduje nieprzyjemne i głośne dźwięki. Wszystko to prowadzi do pogorszenia jakości życia. Okazuje się, że chorzy wybierają izolację własną zamiast pełnego życia. Z czasem, właśnie z tego powodu, ich stan zaczyna się gwałtownie pogarszać.

Często zdarzają się przypadki, w których ludzie, słysząc nieprzyjemny hałas, zaczynają krzyczeć sami, a to czyni ich jeszcze gorszymi. Następnym etapem jest strach, a strach o zdrowie i życie. Wtedy możesz zobaczyć następujące objawy: ból głowy po kolejnym ataku paniki, tachykardia, duszność, drżenie kończyn, zawroty głowy, skurcze mięśni, silne pocenie się, silne nudności, a nawet wymioty.

Niektórzy pacjenci „dodają” jeszcze więcej obaw do swoich nieprzyjemnych okoliczności. Obawy te leżą w strachu pacjenta, że ​​krewni i znajomi dowiedzą się o tym delikatnym problemie. Oczywiście nie można pozwolić, aby rozwój takiej niebezpiecznej choroby zaczął się rozwijać. Samoleczenie lub pozbywanie się fobii może prowadzić do uzależnienia od różnych leków przeciwdepresyjnych, alkoholu, a nawet narkotyków.

Wielu z nas jest podatnych na nietolerancję na nieprzyjemne dźwięki. Ten rodzaj odrzucenia świata nie należy do kategorii poważnych chorób i tylko niewielka część ludzi może cierpieć z powodu faktu, że mizofonia jest w stanie wywołać tak zwany mechanizm spustowy, co doprowadzi do negatywnych konsekwencji.

Nic dziwnego, że dr P. Yastrebov ukuł ten termin współczesna medycyna nie powinna przymykać oczu na te problemy. Mysofobiczni chorzy nie mogą jeść przy jednym stole z bliskimi - ma to negatywny wpływ na relacje w rodzinie.

Badania nad tą chorobą trwają, a poszukiwania sposobów pozbycia się miszofonii trwają.

Niektóre osoby mogą obawiać się dźwięków muzyki. Fobie akustyczne mogą przestraszyć nie tylko sam dźwięk, ale także możliwość jego usłyszenia. Dlatego tacy ludzie nie uczęszczają na koncerty muzyczne, boiska sportowe. Wzmacniacze dźwięku (głośniki, mikrofony) powodują atak paniki. W rezultacie cierpiący szuka miejsc, w których nie usłyszy ani jednej nuty z piosenki. Zachowanie staje się dziwne i z tej zależności osoba wpada w depresję, co tylko pogarsza sytuację.

Metoda ta ma na celu wyeliminowanie przyczyn psychosomatycznych. Dzięki niemu każdy może znaleźć sposób na przywrócenie normalnego stanu.

Aby pozbyć się fonofobii, potrzebujesz:

• uwolnij swój umysł od obcych myśli - tylko TY i pragnienie uzdrowienia;
• zajęcia odbywają się codziennie, najlepiej w tym samym czasie;
• pokój, w którym się znajdujesz, powinien być czysty, jasny i dobrze wentylowany;
• postawa powinna być wygodna i wygodna dla kończyn;
• utrzymuj swój oddech w normie - łatwiej będzie ci abstrakować.

Więc, co musisz wiedzieć, aby prawidłowo przeprowadzić sesję.

• Musisz zacząć siadać i zamykać oczy. Plecy powinny być idealnie płaskie.
• Następnie zacznij prawidłowo oddychać: weź głęboki oddech i wydech. Oddychaj tak, aż w pełni się zrelaksujesz.
• Myśli są twoim instrumentem. Więc wyobraź sobie, jak kładziesz rękę na sercu.
• Wypowiadaj słowo „tam”, kiedy wdychasz i słowo „stamtąd” podczas wydechu.
• Usuń niepotrzebne myśli z podświadomości, a jeśli to nie zadziała, powiedz: „Są to puste myśli, które wkrótce rozpłyną się w nieistnienie”.

Aby nadal próbować metody medytacji, musisz wiedzieć, co następuje.

• Istnieje duża różnica między leczeniem a leczeniem. Jeśli wyeliminujesz objawy, mogą one zniknąć na chwilę. Uzdrowienie oznacza całkowite pozbycie się choroby. Aby to zrobić, musisz dużo i długo pracować nad sobą, dołożyć wszelkich starań, aby ograniczyć lenistwo i rozwiązłość.
• Pamiętaj, że choroby psychiczne stopniowo stają się fizyczne. Traktuj swoją duszę i pracuj nad ograniczaniem negatywnych emocji i przekształcaj je w pozytywne. Tak, to trudne, ale zdrowie i spokój należy zasłużyć.
• Celem medytacji powinno być wyeliminowanie negatywnych postaw, przekonań i fobii.
• Nie polegaj na pigułkach leczniczych. Aby całkowicie pozbyć się choroby, musisz uwierzyć w moc własnej podświadomości.
• Pamiętaj, że twoje myśli są odzwierciedlone w rzeczywistości. Myśli są więc materialne, tak jak myślisz, więc wkrótce się to okaże.