Sheltie: opis psów, wariacje kolorów i cechy treści

Sheltie lub Shetland Sheepdog to miniaturowa rasa psów, która jest popularna w Anglii i Szkocji.. Jego przedstawiciele różnią się od swoich bliskich niewielkim wzrostem, jasnymi i wielobocznymi kolorami, a także niesamowicie aktywnym i radosnym charakterem, co razem czyni psa idealnym do trzymania w domu.

Trudno to sobie wyobrazić, ale ojczyzną tych niezwykłych psów, które czasami można znaleźć na rosyjskich ulicach, jest odległa Szkocja. Było to na Szetlandach kilkaset lat temu, odlegli przodkowie tych psów wsiedli na statki imigrantów z lądu. Zwierzęta te były wykorzystywane do pomocy pasterzom, pilnującym i chodzącym zwierzętom. Żyzna szkocka roślinność i przestronne górskie doliny stały się idealnym pastwiskiem do hodowli małych przeżuwaczy: owiec i kóz.

Na przykład szpic, z którego te psy otrzymały miękki i puszysty płaszcz, a także różnorodność kolorów. Z biegiem czasu te owczarki zostały celowo skrzyżowane z przedstawicielami innych ras, aby odziedziczyć pewne cechy zewnętrzne lub fizyczne. Według niektórych danych: następujące rasy psów uczestniczyły w tworzeniu rasy Sheltie: Border Collie, King Charles Spaniel, Schipperke, islandzki i grenlandzki psów pasterskich.

Początkowo przodkowie sheltie byli wykorzystywani wyłącznie w działalności pasterskiej - niewielkie rozmiary pozwalały tym psom swobodnie i szybko radzić sobie ze średnimi stadami owiec. Shelties nie tylko obserwowały pobite owce, ale także pomagały prowadzić całe stado pod koniec dnia pracy z miejsca wypasu na padok, głośno informując pasterzy o przybyciu stada.

Sheltie były doskonałym psem pasterskim dla szkockich ziem - miały lekkie, ale mocne ciało i mocne nogi, które pozwalały im poruszać się szybko nawet w najtrudniejszych miejscach. Ponadto długie włosy tych psów pozwoliły im przetrwać mokry szkocki klimat i znaczne spadki temperatury.

Punktem zwrotnym w tworzeniu tej rasy owczarków był początek XIX wieku, kiedy to hodowano większe i silniejsze rasy owiec. Nowe rasy znalazły prawdziwą sensację wśród brytyjskich rolników: osoby te były bardziej trwałe, duże i zdrowe. Jednak to bardzo negatywnie wpłynęło na rozmieszczenie psów pasterskich szetlandzkich.

Faktem jest, że nowe osobniki były bardziej kapryśne i silniejsze niż poprzednie rasy, a zatem wiele owiec po prostu odmówiło posłuszeństwa i słuchania małych półek. Doprowadziło to do niemal całkowitego zniknięcia sheltie w Szkocji. Wkrótce zamiast tych psów stada zaczęły być chronione przez silniejsze i większe psy - specjalnie hodowane owczarki-pasterze.

Aktywna odbudowa i rozwój Owczarków Szetlandzkich zajęła dokładnie miejsce Brytyjscy hodowcy. Pierwszy klub tej rasy został założony w 1908 roku przez brytyjskiego hodowcę Jamesa Loggę w stolicy Szetlandów Lerwick. Loggs nie tylko otworzył klub rasy Sheltie, ale także starał się ujednolicić tę rasę.

Zgodnie z pierwotnym pomysłem, te psy miały nosić nazwę „szkockie collie”, ale nazwa ta została poddana negatywnej krytyce ze strony właścicieli rasowych psów rasy Collie. W przyszłości psy te otrzymały inną nazwę. - Owczarki szetlandzkiektóry jest używany do dziś.

Na początku XX wieku pierwsze Sheltie zostały przywiezione do Ameryki Północnej, gdzie były szeroko rozpowszechnione wśród amerykańskich hodowców psów i hodowców ras ozdobnych psów. Niestety tożsamość i status oficjalny tych psów pojawiły się dopiero po drugiej wojnie światowej (1948). Wcześniej żadne amerykańskie lub brytyjskie stowarzyszenie kynologiczne nie ośmieliło się nadać tym psom oficjalnego statusu ze względu na zbyt duże podobieństwo zewnętrzne tych psów do rasy collie. Pomimo późniejszego uznania, standard tych psów został ostatecznie utworzony w 1914 roku.

Na terytorium Rosji psy te pojawiły się dopiero w latach 90. XX wieku. Pomimo niezwykłego wyglądu zewnętrznego i atrakcyjnych danych zewnętrznych, sheltie nie zyskało zbyt dużej popularności, podobnie jak collie.

Niedoświadczonemu hodowcy łatwo jest łatwo pomylić Sheltie i szkockie Collie - te psy są niemal identyczne na pierwszy rzut oka: obie rasy mają takie same długie włosy, spiczastą kufę i małe, wyprostowane uszy. Takie podobieństwo ras rozwinęło się dzięki licznym eksperymentom hodowlanym w celu ujednolicenia cech rasy sheltie. W trakcie tych eksperymentów wykorzystano osobniki wielu innych ras psów, ale podstawą do stworzenia rasy był materiał genetyczny szpiców i szkockich Collie.

W przeciwieństwie do wysokiego i dostojnego Collie, Shelties nie mają tak imponującego rozmiaru.

Jak wspomniano powyżej, pierwszy standard tej rasy powstał w 1914 r., Po czym nie został poddany znaczącym zmianom.

• Średnia waga. Te psy są klasyfikowane jako miniaturowe rasy psów - z reguły ważą co najmniej 5 i nie więcej niż 10 kilogramów. Czasami są osoby Sheltie z niewielkimi odchyleniami od normy, ale nie jest to uważane za poważne naruszenie normy.
• Średnia wysokość Nic dziwnego, że niektórzy zidentyfikowali tę rasę psów jako „mini-collie”. Jeśli jakakolwiek odmiana collie osiągnie wysokość 70 centymetrów w kłębie, wówczas optymalna wysokość dla karłowatych półek wyniesie 35-37 centymetrów (odpowiednio dorosłe samice i samce). Jeśli chodzi o wzrost, dopuszczalne są odchylenia nie większe niż 2,5 centymetra od normy.
• Głowa i kufa. Mały wydłużony typ, klinowy. Kufa jest mocno zwężona do nosa. Czaszka jest płaska, nie ma wyraźnego kopca z tyłu głowy. Stop wyrażony nieznacznie. Dobrze widoczne płaskie kości policzkowe przy kufie.
• Nos Płat jest mały, ale dobrze rozwinięty z dużymi nozdrzami. Kolor jest wyłącznie czarny.
• Zęby i jama ustna. Szczęki szczupłe i elastyczne, dobrze rozwinięte. Zgryz nożycowy. Szczególną zaletą na zewnątrz jest równe uzębienie 42 zębów.
• Uszy. Niezbyt duży, umieszczony w niewielkiej odległości od siebie. W stanie cichym są schowane, w stanie podniecenia stoją pionowo, a ich przedsionki patrzą w przyszłość.
• Oczy Oczy sheltie są małe, owalne, ustawione lekko ukośnie. Powieki przylegają ściśle do gałki ocznej, czarne. U ras o ciemnym kolorze tęczówka jest koloru brązowego, u osobników jasnych (na przykład w kolorze marmuru) możliwa jest obecność niebieskiego koloru z plamami czekolady.
• Szyja Niezbyt długie, ale mocne, pokryte warstwą rozwiniętych mięśni. Nieznaczne zginanie jest prawie niezauważalne pod grubą warstwą wełny.
• Ciało. Plecy są proste, w okolicy lędźwiowej jest piękne zagięcie, zad jest wyraźnie zaznaczony, zaokrąglony. Klatka piersiowa jest głęboka, ale niezbyt szeroka.
• Kończyny i łapy. Kończyny przednie są płaskie, ustawione równolegle, ramiona są odchylone.Tylne kończyny również stoją wyprostowane, biodra i kolana są dobrze zdefiniowane dzięki rozwiniętym mięśniom. Staw skokowy jest wystarczająco niski, aby zapewnić większą prędkość pierwotną. Łapy sheltie są średniej wielkości, zebrane w owalną bryłę. Palce powinny pasować do siebie.
• Ruchy. Te psy poruszają się szybko, ale łatwo, z wdziękiem i płynnie. Każdy krok - jakby ślizgał się po lodzie.
• Ogon Średni ogon jest pokryty grubą warstwą wełny, również średniej długości. Ustawiona nisko, w swobodnej pozycji, opuszczona, końcówka osiąga poziom stawu skokowego. Zgodnie ze strukturą ogon sheltie jest prosty, bez skręconej końcówki. W stanie podekscytowanym, lekko podniesiony, ale nie unosi się powyżej poziomu grzbietu. Końce ogona w kolorowym półkuszu są zwykle jasne lub białe.
• Wełna. Istnieją dwa poziomy: długie i szorstkie włosy ochronne, utrzymujące wilgoć i zimno; gruby, gęsty i miękki podszerstek. Przy gładzeniu wełny lekko sprężysta. Klatka piersiowa, część potyliczna i szyja pokryte są dłuższymi włosami, tworząc rodzaj „grzywy lwa”, chowając żebra i łokcie.

Wśród wszystkich współczesnych hodowców Sheltie są uważane za wyjątkowo przyjazną, towarzyską i aktywną rasę. Konieczne jest rozważenie kluczowych cech zachowania tych psów w różnych warunkach zatrzymania.

• Niezależność. Pomimo ich nieograniczonego oddania wobec właściciela i członków rodziny, psy te są również niezwykle niezależne. To nie jest pies, który podąża za tobą co minutę i czeka na jakąkolwiek zachętę lub inicjatywę właściciela. Nie zaczną kulić się ze względu na delikatność, a rehabilitacja dorosłych półek jest niemożliwa. Shelties nie będą przeszkadzać członkom swojej rodziny, jeśli zobaczą, że nie są w tym nastroju, ale chętnie przyłączą się do wszelkich wskazówek dotyczących gier i przygód.
• Postawa wobec właściciela. Niektórzy przypisują te psy rasom rodzinnym, co nie jest całkowicie poprawne. Prawdziwie shelties będą wierni i oddani tylko swemu panu, tylko jego rozkazy będą zawsze bezwarunkowo wykonywane i wykonywane. Z właścicielem te psy czują związek - zawsze doskonale wiedzą, czego chce. Będą gotowi pocieszyć go w trudnej chwili i bawić się w chwilach jego radości. Niektórzy hodowcy twierdzą, że te psy są podatne na kopiowanie cech i zachowania właściciela - dlatego stały kontakt i odpowiedni plan treningowy są tak ważne w wychowaniu tych zwierząt. Taka lojalność powinna być traktowana bardzo ostrożnie. Jeśli raz oswoiłeś sheltie, to drugi właściciel, którego nie będzie w stanie znaleźć.
• Postawa wobec obcych. W stosunku do obcych, te psy są bardzo powściągliwe. Jeśli właściciel komunikuje się z nieznajomym na pozytywnej nucie, która pozytywnie odnosi się do samego psa, osobnik sheltie może się dobrze udać, aby udawać lub drapać za uchem. Jeśli chodzi o inne działania - należy zdobyć zaufanie tych psów. Jeśli półki zauważą wyraźną agresję ze strony nieznajomego, psy te najpierw pokażą zęby ostrzegawcze i będą kwilić. Jeśli ostrzeżenie nie zadziała, mogą się spieszyć do sprawcy, aby chronić swojego pana. Jeśli sheltie spokojnie odpoczywa gdzieś w kącie lub w stanie uśpienia, podejście każdego obcego będzie uważane za tego psa jako zagrożenie dla jej przestrzeni osobistej.

• Stosunek do innych zwierząt. Shelties to niezwykle towarzyskie psy, które próbują znaleźć rozmówcę w każdym członku rodziny. Jeśli jest to inne zwierzę domowe, na przykład kot lub inny pies, sheltie podejmie wszelkie próby wyrażenia chęci bycia przyjaciółmi.Te psy są absolutnie nieagresywne i nie zazdrosne, dlatego dzięki swojej wytrwałości mogą zaprzyjaźnić się nawet z najbardziej upartymi zwierzętami.
• Stosunek do dzieci. Nieagresywne, aktywne i towarzyskie półki czują się świetnie z małymi członkami rodziny. Sheltie są postrzegane jako towarzysze aktywnych gier, rozrywki i przygody. Nie są mściwi i nie pamiętają nękania dzieci, kochają chronić swój sen, a często nawet stają się prawdziwymi poduszkami dla swoich młodych członków rodziny.
• Właściwości wokalne. Cechą tych psów jest wszechstronność ich języka. Potrafią jęczeć, kwiczyć, narzekać, a nawet mruczeć w stanie błogiego spokoju. Biorąc pod uwagę te dane, półki przypominają domowe kurki, które uwielbiają uczucia i przejawy uwagi dla swojej osoby. Doświadczony właściciel sheltie w końcu uczy się rozpoznawać pragnienia psa tonem dźwięków wydawanych przez psa. W dzieciństwie nadmierna „zmienność” tych psów może przynieść wiele niedogodności - zaleca się odstawienie psa w domu od nadmiernych przejawów uczuć.
• Intelekt. Wszystkie osoby, zarówno mężczyźni, jak i suki, równie inteligentne i zdolne do szkolenia psów. Sheltie jest uważana za jedną z najbardziej wyszkolonych ras - ma niesamowicie szybką reakcję i jest w stanie łatwo rozpoznać wszystkie polecenia gospodarza. Aby upewnić się, że pies cię słucha, wystarczy upewnić się, że pies dokładnie śledzi twoje ruchy i oczy. Sheltie są słabo postrzegane jako przejawy jakiejkolwiek agresji - moralnej lub fizycznej, i dlatego muszą być niezwykle ostrożni i taktowni w szkoleniu.
• Samotność. Pomimo doskonałych właściwości ochronnych, psy te nie są w stanie siedzieć całymi dniami, aby strzec czyjejś własności. Wymagają stałej komunikacji i nie tolerują, gdy właściciel nie ma nawet pół godziny dziennie. Dlatego nie zaleca się wybierania tych psów dla osób o napiętym harmonogramie dziennym.

Wielu nawet doświadczonych hodowców czasami myli przedstawicieli ras sheltie i collie. Istotnie, istnieją rasy psów, które mają dwie lub więcej odmian w zależności od wielkości i wysokości psów: na przykład jamnik i mini jamnik. Jednak w tym przypadku będzie to dotyczyło nawet podobnych, ale niezależnych ras psów.

Zastanów się, co jest wspólne i jaka jest różnica między cechami zewnętrznymi i wewnętrznymi tych dwóch ras.

Jedną z głównych różnic tych psów jest miejsce narodzin rasy. Jeśli pojawiły się półki i były hodowane wyłącznie na Wyspach Szetlandzkich, wówczas domem collie były regiony północnej Anglii i Szkocji. Obie rasy psów były pierwotnie psami pasterskimi, ale psy rasy szpic, papillony, spaniele króla-charlesa, shipperki, islandzkie i grenlandzkie psy pasterskie były używane do hodowli sheltie, a materiał genetyczny szkockich i irlandzkich seterów i chartów wykorzystano do rozwoju collie.

Takie zewnętrzne podobieństwo tych psów wynika z faktu, że podczas eksperymentów na szelfie użyto również materiału genetycznego Collie. Jednak obecność genów innych psów miała swój efekt, dzięki czemu rasy te nie były jeszcze całkowicie identyczne, zarówno z zewnątrz, jak i z temperamentem.

Różne psy i zewnętrznie.

• Wymiary. Jeśli zastosujesz się do standardu, maksymalna wysokość sheltie nie powinna przekraczać 39 centymetrów w kłębie (i nie mniej niż 33), podczas gdy dla collie wartości te mogą wynosić od 51 do 70 centymetrów, w zależności od odmiany.
• Kolory. W standardzie rasy collie dozwolone są tylko trzy oficjalne kolory, sheltie tych kolorów ma więcej - 4.
• Kształt głowy. Psy collie charakteryzują się wąską i długą głową, w przypadku sheltie jest ona znacznie krótsza i szersza. Ponadto stopy Sheltie są znacznie lepiej zaznaczone.
• Uszy. Uszy Sheltie są znacznie szersze i stoją bardzo blisko siebie, w przeciwieństwie do collie.

Obie rasy psów są bardzo towarzyskie i przyjazne, ale wielu właścicieli wskazuje, że sheltie jest znacznie bardziej aktywny niż collie. Sheltie jest bardziej odpowiedni dla aktywnych właścicieli, którzy preferują długie i ciekawe spacery z grami i zabawą. Collie są spokojniejsze, rozsądniejsze i samowystarczalne. W to wierzysz są one bardziej odpowiednie dla dorosłych i osób starszych jako doskonałych towarzyszy.

Na przykład, shelties prawie zawsze podążają za swoim właścicielem i będą starali się przyciągnąć uwagę z całą swoją mocą. Ponadto, sheltie po prostu nie może wytrzymać przez długi czas, aby być samemu. Co się tyczy collie, te psy będą myśleć jeszcze sto razy, zanim pójdą za tobą. Nie lubią marnować energii i lepiej odpocząć w kącie, niż ci przeszkadzają.

Standard ICF dopuszcza 4 oficjalne kolory dla psów Sheltie.

• Czarne i czarno-białe kolory. Dość popularny typ koloru w Szkocji. Ta opcja pozwala również na niewielką ilość brązowych oznaczeń na twarzy i kończynach. Cecha koloru: czarna głowa, czarne ciało, grzywa na piersi jest biała, a także kończyny na poziomie śródręcza i poniżej.
• Sable. Jeden z najbardziej ukochanych kolorów wśród hodowców, wyróżnia się jasną grzywą na piersi i ciałem, na którym cała paleta kolorów może być umieszczona w innej kolejności, od jasnej czerwieni po złote odcienie. Główną różnicą w kolorze jest całkowity brak szarych i wyblakłych stref.
• Tricolor. W tym przypadku płaszcz na piersi psa jest biały, a brązowe i czerwone odcienie są ułożone na całym ciele.
• Marmur lub niebieski Merle. W tym przypadku są jasne lub niebieskawe włosy z ciemnymi plamami na całym ciele psa, w tym kufą i brzuchem. Skrzynia jest zwykle biała.

Ze względu na wysoką inteligencję i zaufanie, jakim cieszy się ich właściciel, edukacja tych psów jest szybka i bezbolesna. Zarówno właściciel, jak i pies ćwiczą umysłowo i fizycznie - te zwierzęta uwielbiają dokładnie wykonywać polecenia i szukać łaski u właściciela.

Aby szkolenie sheltie było jak najbardziej bezbolesne, należy wziąć pod uwagę kilka punktów.

• Bądź cierpliwy. Pamiętaj, że każda sztuczka wymaga wiele powtórzeń dla dobrego zapamiętywania i reprodukcji, nie wymagaj od psa chwilowego posłuszeństwa. Wyrażaj niezadowolenie z twojego głosu, ale nie pozwalaj na sytuacje otwartej agresji z pobiciem lub obelgami.
• Bodźce zewnętrzne. Głównym zadaniem w edukacji tych psów jest osiągnięcie spokojnej reakcji na obce dźwięki i działania, które bardzo ich rozpraszają. Obejmuje to hałas, kontakt z innymi członkami rodziny lub innymi zwierzętami. Po pierwsze, szkolenie powinno odbywać się w najbardziej cichym miejscu, aby zwierzę mogło się skoncentrować. Po sześciu miesiącach treningu warto stopniowo przenosić się na ulicę, aby pies nie miał problemów z socjalizacją.
• Metody promocji. Jeśli zwierzę prawidłowo wypełnia twoje instrukcje, nie zapomnij o banalnej zachęcie i pochwałach. Zwykła, ale delikatna „Dobra robota!” Czasami wystarczy, by zmotywować psa do całego treningu.
• Aktywność Sheltie są bardzo aktywne, niespokojne i żartobliwe - może być trudno skoncentrować się na pojedynczej akcji.

Ważnym elementem zawartości każdego psa jest regularna zdrowa dieta z witaminami i minerałami.Podstawą diety psów Sheltie powinna być żywność o wysokiej zawartości białka zwierzęcego. Resztę menu zajmują pokarmy roślinne, suplementy i smakołyki.

• Główne danie. Przede wszystkim jest to surowe mięso z niewielką ilością tłuszczu - cielęcina, wołowina, jagnięcina, kurczak, indyk, mięso królicze. Oprócz mięsa można stosować podroby w postaci śledziony, wątroby i serc. Doskonałym substytutem mięsa będzie także gotowana ryba morska (zawsze z niewielką ilością kości). Zanim zwierzę osiągnie wiek 2 miesięcy, mięso powinno być podawane w tartej formie. Pamiętaj, że produkty mięsne powinny przyjmować co najmniej 50% dziennej diety psa.
• Ziołowe suplementy. Następujące zboża mogą być używane jako odżywcze pokarmy roślinne: jęczmień, ryż, gryka, płatki owsiane. Aby zrobić smakowitą owsiankę dla psa, zaleca się gotować je w rosole z podrobami lub mięsem. Do posiekanych płatków można dodać pietruszkę, koperek, sałatę (liście mniszka lekarskiego lub młoda pokrzywa mogą być stosowane jako substytut soli). Przynajmniej raz na 2-3 dni należy podawać przepiórki lub żółtka z kurczaka (surowe), białe - tylko gotowane.
• Smakołyki. Dobrym dodatkiem do dania głównego może być przecier warzywny, jagody (maliny, truskawki), ale nie należy przesadzać z przysmakami. Warzywa muszą być świeże i soczyste. Przed użyciem jakiegokolwiek owocu lub warzywa należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, aby uniknąć możliwości wystąpienia alergii. Suszone owoce mogą być stosowane jako substytut świeżych owoców - psy Sheltie po prostu je uwielbiają.
• Gotowe pasze. Oczywiście do karmienia tych psów można używać zarówno naturalnej żywności, jak i gotowej paszy przemysłowej. W tym przypadku eksperci zalecają wybranie żywności premium i wyższej (dla małych psów).

Sheltie mają zdrowy żołądek, który pozwala im trawić prawie wszystkie rodzaje żywności. Szkodliwe są tu tylko produkty, które są równie szkodliwe dla wszystkich psów:

1. wszelkiego rodzaju słodycze do ciast;
2. kości rurkowe (utrudniają trawienie, utknęły w gardłach);
3. wszelkie produkty piekarnicze lub inne produkty z mąki pszennej (na przykład makaron);
4. ziemniaki, rośliny strączkowe i owoce o wysokim poziomie kwasowości i tłuszczu;
5. żywność dla ludzi (potrawy pikantne, wędzone, słone, marynowane, pikantne);
6. wszelkie produkty mleczne, dozwolone jest tylko mleko fermentowane (twaróg, ser, serwatka).

Sheltie były pierwotnie używane właśnie jako psy pasterskie, posiadające dość długie włosy i silną odporność na przeżycie w trudnych warunkach deszczowej Szkocji. Dzięki ich silnej odporności psy te stały się odporne na najczęstsze choroby. Dlatego Główna część opieki nad tymi zwierzętami sprowadza się do regularnych spacerów i dbania o ich piękne i puszyste futro.

Jak już wspomniano, te psy nie tolerują długo w jednym miejscu. Potrzebują świeżego powietrza, regularnych spacerów i ćwiczeń. Shelties uwielbiają gonić frisbee lub piłkę przez przestronne pola, często szukając owadów lub małych zwierząt na trawie. W tym przypadku półki starają się wciągnąć w swoją rozrywkę i gry właściciela, bez których ich spacer będzie po prostu niemożliwy. Dlatego te psy nie mogą być trzymane na ulicy lub w wolierze. Idealną opcją byłoby dwukrotne chodzenie z łącznym czasem 2-3 godzinDla psów wskaźnik ten jest nieco wyższy.

Częstotliwość i czas trwania spacerów mogą się różnić w zależności od sezonu lub wieku psa. Tak więc, jeśli mówimy o wciąż młodym Sheltie lub szczeniętach, to trzeba je chodzić co najmniej 2-3 razy dziennie, nie dłużej niż pół godziny.Zimą czas spacerów jest krótszy - u młodych osób odporność nie została jeszcze w pełni ukształtowana w celu zwalczania poważnych chorób. Ponadto charakterystyczne dla zimy są ślady lodowe, z których kończyny młodego psa mogą tworzyć się nieprawidłowo.

Głównym problemem w pielęgnacji tych psów jest ich grube i długie włosy, których obecność dla wielu przyszłych hodowców jest powodem porzucenia psa. Wielu uważa, że ​​taki płaszcz jest gwarancją, że mieszkanie zawsze będzie miało brud i ogromną ilość wełny na każdym kroku. Doświadczeni hodowcy twierdzą, że tak Ten problem występuje tylko u leniwych właścicieli, którzy są nieuczciwi w czesaniu i czesaniu tych psów.

Aby chronić siebie i swoje mieszkanie podczas schronienia sheltie, musisz dokładnie przeczesywać zwierzę grubym pędzlem lub grzebieniem w formie rękawicy co najmniej dwa razy w tygodniu. Oprócz usuwania martwej sierści, urządzenia te zapewnią psiej skórze przyjemny i terapeutyczny masaż. Czesanie odbywa się w dwóch etapach - wierzchnia warstwa jest traktowana jako pierwsza, a następnie górna warstwa podkładu.

Pomimo tak gęstych i długich włosów, półki nie wymagają regularnego i dokładnego kąpieli. Dokładne mycie wełny szamponem i płynami powinno być przeprowadzane nie więcej niż 1 raz w ciągu 2 miesięcy. Nie bój się chodzić z tymi psami w deszczu - ta rasa nie ma charakterystycznego zapachu psa.

Przynajmniej raz w tygodniu należy czyścić uszy, myć oczy i czyścić zęby. Nie zapomnij wyregulować długości pazurów. Nie zaniedbuj zwykłych rutynowych badań, aby określić stan jakiejkolwiek części ciała psa.

Nie zaniedbuj monitorowania zdrowia swojego zwierzaka - uważaj na aktywność, apetyt, nastrój i odchody. Zanim wyślesz Sheltie na pierwszy spacer po ulicy, koniecznie skontaktuj się ze swoim lekarzem weterynarii w celu przeprowadzenia niezbędnych szczepień.

Niemożliwe jest stwierdzenie, że ich właściciele wybierają pewne specyficzne przezwiska, charakterystyczne tylko dla półki, dla tej rasy psów. Najczęściej są to zupełnie inne nazwy zaprojektowane, aby pokonać pewną jakość zwierzęcia: piękno, kolor, aktywność lub rasę.

Popularne imiona dla chłopców z Sheltie: Agat, Wilk, Szary, Jacques, Lure, Marcel, Marble, Nero, Oscar, Rudolph, Fred, Charlie, Yasher.

Dziewczyny Sheltie są często nazywane: Ira, Betty, Hera, Zara, Ilda, Krista, Linda, Mira, Polly, Setti, Ola, Holly, Shetty, Helene.

Najciekawszy temat rasy Sheltie w następnym filmie.