Dogue de Bordeaux: opis rasy, charakteru i subtelności treści

Dogo de Bordeaux jest bardzo często wybierany jako stały bywalec międzynarodowych wystaw, jak również zwykłych ludzi, którzy marzą o zwierzęciu. Ta rasa jest dość trudna i tylko spokojna osoba o silnym charakterze może poprawić stosunki z wcześniejszym psem walczącym. Ponadto pies nie lubi samotności, ale dlatego, że nie nadaje się do pracoholików, cały czas nieobecnych w domu. Przy zakupie psa ważne jest, aby wiedzieć z wyprzedzeniem o naturze przyszłego zwierzęcia, warunkach opieki nad nim i zasadach karmienia.

Dogo de Bordeaux, znany również jako francuski mastif, ma bardzo niejasne pochodzenie. Opiekunowie psów mają aż trzy wersje, a żadna z nich nie jest jeszcze oficjalna. Zgodnie z pierwszą teorią mastify są oddzielone od buldogów. Drugi łączy psy z Bordeaux z mastifami tybetańskimi. Wreszcie trzecia, najbardziej znana i popularna teoria, utrzymuje stanowisko, że psy z Bordeaux wywodzą się od wojowników starożytnych Alanów, powszechnych wśród Francuzów.

Jedna z najstarszych ras myśliwskich we Francji została dobrze opisana w książce wydanej przez Gastona de Foya już w XIV wieku. Przodkowie francuskich mastifów wykorzystywano do przynętania dzików i innych dużych zwierząt, pilnowania zwierząt gospodarskich, transportu mięsa i udziału w psich dołach. Psy Mastif z tego okresu zostały podzielone na trzy odmiany, bardzo różniące się wyglądem. Innym może być nie tylko kolor lub rozmiar głowy, ale nawet zgryz. Nazwa „Dogo de Bordeaux” przyzwyczaiła się dopiero w 1863 roku, a wcześniej rasa ta była zawsze nazywana „francuskim mastifem”.

Pierwszy klub hodowlany psów Bordeaux powstał w 1924 roku. Instytucja została utworzona w celu przywrócenia liczby psów, znacznie zmniejszonych po pierwszej wojnie światowej. Kolejny znaczący spadek liczebności nastąpił po II wojnie światowej., jak nakarmić dość duże psy w czasie wojny, okazało się to niemożliwe. Wielu psów zostało uśpionych przez samych właścicieli. Przywrócenie rasy zaczęło być aktywnie prowadzone w latach 50. XX wieku. W latach 90. rasa zyskała sławę na całym świecie i zaczęła być aktywnie importowana do innych krajów.

Charakterystyka psów Bordeaux zawiera głównie informacje o wyglądzie psów. Chociaż współczesne psy zachowały pewne cechy zbyt agresywnych przodków, wyglądają trochę inaczej. Szczenięta Mastifa Francuskiego mają miękkie cechy, które z czasem stają się wyraźniejsze. Pies wygląda masywnie i muskularnie, ale raczej przysadzisty. Psy mogą ważyć do prawie 90 kilogramów, a wzrost wynosi 68 centymetrów. Jeśli chodzi o kobiety, ich rozmiar jest prawie taki sam: wysokość osiąga 66 cm w kłębie.

Na zewnątrz zwyczajowo wyróżnia się trzy klasy mastifów francuskich. Pierwszy to standard pokazowy, oznaczający zwierzęta z doskonałymi wskaźnikami zewnętrznymi. Ten pies bierze udział w wystawach i jest również używany do hodowli. Druga klasa otrzymała nazwę standardowego brid.Psy tej klasy mają frywolne odchylenia od ideału i dlatego są również wykorzystywane do hodowli. Wreszcie istnieje klasa standardowa dla zwierząt domowych. Psy te nie są wykorzystywane do rozwoju hodowlanego i rzadko uczestniczą w wystawach, ponieważ nie ma to sensu. Dogo de Bordeaux jest po prostu zwierzęciem, lojalnym i inteligentnym członkiem rodziny.

Eksperci identyfikują 7 indywidualnych wskaźników zewnętrznych, które są określone przez klasę zwierzęcia. Mięśnie policzków i kości policzkowych powinny być rozwinięte, a oczy, znajdujące się pod wystającym czołem, są szeroko rozstawione. Uszy są dość blisko pyska, idealnie sięgając do końców linii oczu. Lędźwie psa są szerokie i mocne, a obwód jest o 20-30 centymetrów wyższy w obwodzie. Wreszcie ważny jest wystarczający rozwój intuicji i wyrazu twarzy.

Natura psa jest zaskakująco spokojna i mierzona. Dogue de Bordeaux jest mądry i szczerze oddany swoim właścicielom. Toleruje separację i przez dłuższy czas jest sam, nudzi się z tego powodu i jest zawsze gotowy chronić swoich właścicieli. Jednak główny właściciel mastifa jest taki sam - jego pies wybiera z gospodarstwa domowego, najczęściej preferuje osobę o spokojnym charakterze. Z „liderem” rodziny pies jest trzymany na równych zasadach, a reszta mieszkańców mieszkania jest nieco protekcjonalna, przyjazna, a nawet delikatna. Mastif podoba się społeczności z dziećmi i jest zawsze gotowy do spędzania czasu w grach, ale nie jest zbyt aktywny.

Pies może być agresywny w stosunku do obcych, ale nie atakuje bez żadnego powodu. Pies może szczekać głośno, ale taki „gest” należy traktować jako ostrzeżenie. Ważne jest, aby wspomnieć, że Duńczycy uważają bezpośrednie zagrożenie dla osób odurzonych.dlatego zapach samego alkoholu etylowego może służyć jako sygnał do ataku. Mastify francuskie żyją dość wygodnie z innymi zwierzętami domowymi, a przy odpowiednim przeszkoleniu nawet z psami tej samej płci. Jednak życzliwość zwierzęcia nie dotyczy zwierząt domowych innych osób.

Szkolenie odbywa się z uwzględnieniem specyfiki charakteru. Po otrzymaniu polecenia pies najpierw się nad tym zastanowi, ale potem zacznie go wykonywać. W tym momencie myślenia, powiedzenie mu czegoś innego byłoby zupełnie bezcelowe. Wspaniałe psy są wytrzymałe, ale trochę leniwe i raczej uparte. Po znalezieniu słabego punktu swojego właściciela pies bez skrupułów zacznie go używać. Edukacja zwierząt tej rasy zakończy się sukcesem, jeśli nie użyjesz szorstkich metod i nie krzykniesz, ale użyjesz właściwej motywacji.

Zgodnie ze standardem Dogue de Bordeaux jest dużym psem. Jego głowa jest duża, pierś szeroka, a ciało raczej krępe. Pysk wygląda pomarszczony z powodu dużej liczby fałd znajdujących się po obu stronach. Krótki nos lekko w górę, a dolna szczęka wychodzi naprzód. Delikatne uszy zwieńczone są zakrzywionymi rogami. Kolor owalnych, szeroko rozstawionych oczu waha się od czarnego do pięknego brązu. Wyraz twarzy wygląda na niezadowolony, co zresztą wcale nie wskazuje na prawdziwe emocje psa. Ogon ma kształt półksiężyca, a kończyny są mocne i stabilne. Kolor mastifa francuskiego jest czerwony, ale odcień zmienia się także od jasnego, prawie żółtego do ciemnobrązowego. Maska jest pomalowana na kolor czarny lub ceglany. Sierść psa jest gruba, jednolicie zabarwiona, ale często na piersi znajdują się białe plamy.

Psy Bordeaux są nabywane w małym wieku, kiedy wyglądają jak urocze, grube buldogi o błyszczącym futrze. Zapoznanie się z nimi w przedszkolu jest ważne, aby zobaczyć, jak poruszają się dzieci. Zdrowy pies nie ma problemów, wznosząc się na łapach, które nie są tkane i nie rozpraszają się. Konieczne jest sprawdzenie obecności paszportu weterynaryjnego, a także umieszczonych szczepień. Ponadto ważne jest, aby minęło 10 dni od ostatniej ekspozycji.

W przypadku, gdy planowane jest uczestnictwo z mastifem na wystawach, wybór nie może opierać się jedynie na wyglądzie zwierzęcia i jego własnych emocjach. Konieczne jest przestudiowanie standardu rasy, sprawdzenie dokumentów rodziców, ocena kilku miotów i lepsze dokonanie zakupu u specjalisty. Szkółka musi mieć sprawdzoną reputację i wystarczającą liczbę udanych „absolwentów”. Wymyślając pseudonim Great Dane, lepiej jest dać pierwszeństwo dumnie brzmiącym imionom, uosabiając wszystkie pozytywne cechy tej rasy. Cena szczeniaka może wahać się od 500 do 1200 dolarów. Czynnikami decydującymi są płeć (kobiety są zawsze droższe niż mężczyźni), rodowód, zgodność ze standardem i inne wskaźniki.

Dorosły pies doskonale postrzega zarówno naturalną żywność, jak i gotową paszę. W pierwszym przypadku dieta składa się z chudego mięsa, czasem ciągliwego, mięsnych produktów ubocznych, zbóż i warzyw, świeżych i gotowanych. Wołowina, kurczak i indyk pasują do mięsa, a ponadto nie należy wykluczać z diety ścięgien i chrząstek. Kilka razy w tygodniu mastif powinien być karmiony rybami morskimi, ale zawsze gotowany i ukamienowany. Mile widziane jest dodawanie odtłuszczonego mleka lub twarogu, a także surowych jaj.

Lista warzyw dla mastifa jest dość obszerna. Obejmuje produkty takie jak kapusta, buraki, kapusta i dynia. Lepiej nie podawać psom ziemniaka, ponieważ ta roślina korzeniowa jest słabo absorbowana przez organizm. Porcja powinna zaspokajać potrzeby żywieniowe psa, ale nie powinna być nadmierna, aby nie sprowokować rozwoju chorób. Wygodne będzie gotowanie owsianki dla zwierzaka i dodawanie mięsa z surowymi drobno posiekanymi warzywami.

Karmienie suchą karmą jest możliwe tylko przy zakupie wysokiej jakości towarów sprzedawanych w specjalistycznym sklepie. Produkty muszą być zaprojektowane specjalnie dla dużych skał i być nasycone wszystkimi niezbędnymi witaminami i minerałami. Ilość paszy oferowanej dziennie zależy od wielkości zwierzęcia., jego aktywność, wiek, zdrowie i funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Gdy w Bordeaux Dogo występuje nadwaga, konieczne jest zmniejszenie objętości porcji i zwiększenie aktywności fizycznej.

Co zaskakujące, psy z Bordeaux jedzą całkiem sporo - wystarczy porcja 200 gramów. Przekarmienie w tym przypadku okazuje się krytycznie niebezpieczne, ponieważ nadmierna waga uszkadza narządy wewnętrzne. Decydując się na rodzaj paszy, należy postępować dalej, w żaden sposób nie mieszając suchej karmy z produktami naturalnymi.

Dorosłe psy są zazwyczaj karmione dwa razy dziennie, a niemowlęta potrzebują 3-4 posiłków dziennie. Myśląc o diecie, powinieneś przestrzegać formuły: 30 gramów białka na kilogram masy zwierzęcia.Jednocześnie około 30% potraw powinno składać się ze zbóż, owoców i warzyw. Lista zakazanych produktów dla tej rasy obejmuje słodycze, mąkę, ryby rzeczne, grzyby, kości rurkowe i potrawy z dużą ilością soli i przypraw. Ogólnie rzecz biorąc, warto stosować raczej monotonną, a nawet nudną dietę, której główne cechy to lekkość i użyteczność.

Bordeaux Mastiff jest zwyczajowo trzymany w domu lub mieszkaniu. Jeśli właściciele nadal planują złożyć psa na ulicy, hodowla musi być ogrzewana przez cały rok. Lepiej jednak odwiedzić ulicę, aby chodzić, trenować psy i biegać. Podłoga w miejscu, w którym pies będzie spał w domu, powinna być umiarkowanie ciepła, ponieważ zimno niekorzystnie wpływa na raczej słabe stawy psa. Blokowanie psa w wolierze jest niedozwolone.

Po zjedzeniu mastifa lepiej oczyścić fałdy na twarzy. Aby to zrobić łatwo za pomocą konwencjonalnej szmatki lub wilgotnej szmatki. Okresowo ważne jest, aby sprawdzić stan oczu i powiek, a także oczyścić je wacikiem nasączonym mieszaniną liści herbaty i podgrzanej wody pitnej. Nie zapominaj o zębach - dla higieny są to doskonałe specjalne patyczki do żuciasprzedawane w wyspecjalizowanych sklepach. Ponadto zęby można czyścić specjalnymi szczotkami i pastą do zębów. Pazury są cięte raz w miesiącu lub raz na dwa tygodnie za pomocą gilotynowego noża pazurowego, a ostra krawędź jest obrabiana przez cięcie. Po spacerze eksperci radzą umyć łapy, a nawet pokryć olejem roślinnym.

Zwyczajowo czyści się uszy do 3 razy w tygodniu bawełnianym wacikiem nasączonym balsamem, ale lepiej jest je codziennie sprawdzać. Jeśli właściciel wykryje zaczerwienienie, stan zapalny lub nadmierną ilość siarki, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Zaleca się od czasu do czasu ocenić stan poduszek zwierząt podatnych na pękanie. Często nie ma sensu kąpać psa, ponieważ wystarczy czyszczenie na sucho. Para pełnoprawnych procedur wodnych jest normą zatwierdzoną przez ekspertów. Częstotliwość kąpieli określana jest również w zależności od poziomu zanieczyszczenia psa. Należy używać specjalnego szamponu weterynaryjnego i ciepłej wody, ponieważ gorąca jest w stanie wysuszyć skórę.

Nawiasem mówiąc, nie zapominaj, że Dogue de Bordeaux jest bardzo ubogi w tolerowanie wysokich temperatur, dlatego latem warto wybrać się na spacer z butelką wody. Francuskie mastify nie są szczególnie mile widziane zbyt aktywnej rozrywki, dlatego aktywność fizyczna powinna być średnia. Zasadniczo, aby zapobiec otyłości dość energiczny spacer dwa razy dziennie. Konieczne jest pokazanie zwierzęcia w pysku. Podczas zajęć na świeżym powietrzu ważne jest, aby unikać skakania z wysokości, ponieważ zwierzę łatwo uszkadza stawy i więzadła.

Osobno powinieneś porozmawiać o zdrowiu swojego zwierzaka. Psy Bordeaux są podatne na pewne choroby. Specyfika czaszki prowadzi do problemów z oddychaniem, takich jak duszność. Ważne jest, aby pies nie przegrzewał się i nie spędzał aktywnie czasu w gorącym sezonie. Ponadto występuje alergia, dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych oraz w wieku dorosłym i pojawienie się guzów, w tym nowotworów.Kobiety często mają trudności podczas porodu. Jednak większość problemów nadal wynika z niewłaściwej opieki lub braku terminowych szczepień.

Edukacja i szkolenie szczeniąt psów Bordeaux rozpoczyna się od drugiego lub trzeciego miesiąca życia. Pierwszym krokiem jest proces socjalizacji. Pies powinien przyzwyczaić się do smyczy, pyska i kołnierza. Ważne jest, aby zabrać go na pełne i ruchliwe ulice, aby dać interakcję z ludźmi i zwierzętami. Ponadto pies jest ważny, aby wzbudzić zaufanie do otaczającego go świata. Zaleca się właścicielowi od czasu do czasu wziąć zwierzę w ramiona, kołysać się, udawać i tworzyć pozytywne emocje.

Bezpośrednie szkolenie zespołów odbywa się stopniowo. Pierwsze lekcje powinny być proste i krótkoterminowe, a ich czas trwania i złożoność powinny zostać zwiększone. Trening musi być na przemian z aktywnymi grami i musi zostać nagrodzony dobrami, jeśli zadanie zostanie pomyślnie ukończone. Praca ze szczeniakiem jest ważna, aby być spokojnym, cierpliwym i gotowym do czekania., podczas gdy zwierzę rozważa to, czego chce od niego właściciel. W idealnej sytuacji program treningowy powinien być przemyślany wraz ze specjalistą, który może również pomóc w budowaniu długoterminowych i wzajemnie korzystnych relacji między ludźmi i zwierzętami.

Negatywne cechy francuskiego mastifa obejmują nadmierną obsesję, więc powinieneś spróbować go wykorzenić. Ponadto dobrym rozwiązaniem byłoby odstawienie zwierzęcia na skakanie na osobę, kładzenie łap na klatce piersiowej, ponieważ po osiągnięciu masy kilkudziesięciu kilogramów spowoduje to znaczne niedogodności. Zmuszanie psa do zrobienia czegoś jest uważane za porażkę. Dużo bardziej efektywnie będzie próbować ją zainteresować lub zmotywować. Podczas treningu osoba nie powinna podnosić głosu, używać niegrzeczności ani szorstkiego tonu. Zwierzę, czując się negatywnie, zaczyna czuć się źle, jego motywacja dramatycznie spada. Jeśli zwierzę oddaje się, powinno się go upomnieć spokojnym tonem, a następnie zaproponować powtórzenie polecenia.

Kluczem do hodowli szczeniąt w Bordeaux jest obecność dobrej samicy hodowlanej. Musi być zdrowy, duży i rasowy. Ważne wskaźniki, takie jak obecność wybitnych przodków i właściwe pochodzenie. Hodowca musi nauczyć się standardu i być w stanie go zastosować. Oprócz wyglądu i zdrowia psa, jego charakter jest ważny. Nie powinieneś zakładać się na przykład na bardzo atrakcyjnego, ale głupiego lub tchórzliwego mastifa.

Zasadniczo głównym warunkiem udanej hodowli przedstawicieli tej rasy jest wstępne badanie dużej ilości informacji, umiejętność wyszukiwania danych, sprawdzanie wiarygodnych źródeł i traktowanie ich krytycznie. Należy jednak wspomnieć, że hodowla dużych i czasami agresywnych zwierząt powinna być prowadzona przez osobę, która posiada nie tylko wystarczającą ilość wiedzy, ale także doświadczenie. Stosunkowo niedawno doszło do tragedii w Regionie Moskiewskim, kiedy to psy z Bordeaux zaatakowały i zabiły ich kochankę na śmierć. Pomimo faktu, że kobieta była profesjonalistką, często odwiedzała wystawy międzynarodowe i otrzymywała nagrody, wydarzył się straszny incydent.

Jeśli chodzi o psy z Bordeaux, ich właściciele często mówią pozytywnie, a negatywne komentarze są trudne do wykrycia. Jedna z recenzji sugeruje, że współpraca z rzetelnym hodowcą umożliwiła wybranie dedykowanego i inteligentnego psa, który lubi komunikować się z właścicielami i bawić, ale jednocześnie doskonale prezentuje się na różnych wystawach.Trzyletni Mastiff jest nawet przyjacielem kota i śpi z nim. Przy okazji często wspomina się o przyjaźni z innymi zwierzętami. Inna gospodyni mówi, że dziewczyna, która ledwo osiągnęła wiek jednego roku, nie tylko ją kocha, ale zawsze jest gotowa chronić się przed kłopotami. Wśród pozytywnych cech rasy wyróżniają się spokój, inteligencja i poświęcenie.

Dbałość o francuskiego mastifa jest dość prosta. Jeść nie tyle, jak mogłoby się wydawać, chodzi cicho i nie spieszy się na ptaki lub rowery, nie szczeka bez powodu i jest dobrze umieszczony nawet w warunkach normalnego mieszkania na małym obszarze. Główną wadą, według właścicieli, jest ślinienie się, obficie pozostawione przez zwierzę. Niektórzy jednak skarżą się na wysokie koszty samych szczeniąt, wysoki koszt żywności dla nich i rzucanie. Codzienne spacery nie stanowią szczególnych trudności dla właścicieli, ponieważ mastify nie potrzebują nadmiernego wysiłku fizycznego. Niektórzy właściciele nazywają ich nawet najbardziej leniwymi psami, które mogą spać przez 24 godziny na dobę.

Aby uzyskać informacje na temat prawidłowego szkolenia Dogo de Bordeaux, zobacz poniższy film.