Różnice skał Moscow Watchdog i St. Bernard

Duże rasy psów są używane głównie do ochrony i ochrony, jak również do służb ratowniczych. Dwa typy moskiewskiego strażnika i św. Bernarda są bardzo do siebie podobne. Jaka jest różnica między jednym a drugim?

Najstarsza rasa. Pochodzi od asyryjskich psów, Molosów, którzy przybyli do Alp podczas podbojów z rzymskimi legionistami. Ludzie, spontanicznie ukształtowani głównie naturalnymi sposobami, próbowali jedynie utrwalić przydatne umiejętności, które się pojawiły.

Nazwa pochodzi od nazwy alpejskiego klasztoru górskiego św. Bernarda, gdzie od XVII wieku mnisi trzymali je i wykorzystywali do ratowania ofiar spod lawin i podczas niebezpiecznych przejazdów górskich. Pierwsze wzmianki o inteligentnych i silnych psach również należą do tego okresu.

Duży rozmiar (wzrost w kłębie 70-90 centymetrów), muskularne mocne nogi, gęsta, gęsta sierść, doskonały zmysł węchu - wszystkie te cechy pomogły zwierzęciu znaleźć ludzi w głębokim śniegu, wykopać je i przeciągnąć w bezpieczne miejsce.

Często konieczne było działanie w ekstremalnych warunkach, dzięki czemu zdolności umysłowe św. Bernarda wzrosły do ​​dość wysokiego poziomu.

Następujące cechy są charakterystyczne dla św. Bernarda:

• z imponującym rozmiarem ma miły, łagodny charakter;
• spokojny, trochę flegmatyczny;
• mocno przywiązany do właścicieli, okazując miłość i czułość;
• czuje się jak członek rodziny, nie toleruje samotności;
• dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami;
• może być opiekunką dla małych dzieci, towarzyszem;
• posiada wysoką inteligencję, jest dobrze wyszkolony;
• uwielbia spacery, gry na świeżym powietrzu, zwłaszcza na śniegu.

Trening i szkolenie powinny być tak zorganizowane, aby nie szkodzić psychice zwierzęcia, bez nadmiernego nacisku i sztywności. Znacznie większy efekt przyniesie spokojne i czułe traktowanie, szczegółowe wyjaśnienie i rozmowa z psem, ponieważ św. Bernard potrafi odróżnić nie tylko intonację głosu, ale także znaczenie wielu słów. Nadaje się do treści w mieszkaniu.

Istnieją dwa rodzaje ras - długowłosa i krótkowłosa. Kolor sierści jest czerwonawy z białym. Klatka piersiowa, przód szyi, łapy i ogon są białe, plecy są jasnoczerwone, głowa, uszy i okolice oczu są brązowe, na czole znajduje się biała opaska, a w pobliżu nosa i warg znajdują się również jasne plamy. Puszysty ogon, zgięty pierścień. Głowa jest masywna, kufa lekko spłaszczona, z fałdami, nos jest zadarty, uszy zwisają, czoło wybrzuszone. Oczy są ciemne, z bliska, z dobrodusznym i nieco smutnym wyrazem twarzy.

W roli psa stróżującego nie jest używany jako pies stróżujący, ponieważ traktuje ludzi, nawet obcych, korzystnie.

Ta rasa jest wyłącznie dziełem hodowców. Została wyhodowana w Związku Radzieckim w hodowli „Czerwona Gwiazda” wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Został zaprojektowany specjalnie do ochrony różnych obiektów gospodarki narodowej. Dzieło zostało zasadniczo ukończone do 1958 r., W tym samym czasie pojawił się opis standardu rasy.

Następujące gatunki zostały przyjęte jako gatunki referencyjne:

• Św. Bernard - duży rozmiar i zaawansowana inteligencja;
• Owczarek kaukaski - zdolność do ochrony właściciela i jego własności przed jakimkolwiek naruszeniem;
• Rosyjski łowca pinto - szybkość ruchu, zdolność do złapania złodzieja.

Pies pochodzący z tych eksperymentów pobrał pewne cechy i znaki ciała z każdej rasy. Ale są różnice.

Na przykład, jeśli porównasz ze św. Bernardem, z dużym zewnętrznym podobieństwem, istnieje znaczna różnica w zachowaniu i komunikacji z ludźmi.

Moscow Watchdog wyraźnie zna granice swojego terytorium i nie pozwoli obcym na ich łamanie.

Sprytny, dobrze poddaje się treningowi. Jednak szkolenie musi rozpocząć się w młodym wieku, tylko szczeniak będzie w stanie poruszać się w środowisku. Należy wziąć pod uwagę wielkość dorosłego psa (trochę mniejszego św. Bernarda) i wytrenować go do wykonywania poleceń bez pytania. Musisz także trenować na czas, aby pyskować.

Z niewłaściwym lub niewystarczającym wykształceniem istnieje ryzyko uzyskania niekierowanego, agresywnego psa, który będzie stanowił zagrożenie nie tylko dla osób z zewnątrz, ale nawet dla członków rodziny.

Rozumie hierarchię, będąc posłusznym przywódcy, osobie o silniejszym charakterze. Może być sam przez długi czas, żyć na ulicy - w wolierze, w hodowli lub na smyczy.

Pies jest muskularny, silny, ciężki, o szorstkich kształtach. Tułów i głowa są bardziej wydłużone niż u św. Bernarda, nos jest prosty, fałdy na policzkach nieobecne. Ogon jest gładki, nie zakrzywiony.

Sierść jest bardzo gruba, zwierzę rzuca prawie przez cały rok. Kolorystyka zawiera również kolory czerwony, brązowy i biały. Łapy, ogon, szyja, klatka piersiowa, kufa - biała. Tył i boki są czerwonawe, głowa i na wpół wyprostowane uszy są brązowe.

Św. Bernard i Moskiewski Strażnik, choć bardzo podobny wyglądem, mają zupełnie przeciwne cechy. Są to różne rasy przeznaczone do różnych celów. Tę okoliczność należy poważnie rozważyć przed wyborem zwierzęcia dla siebie.

Możesz zapoznać się z funkcjami edukacji St. Bernard, oglądając poniższy film.