Mastif neapolitański: opis i zalecenia dotyczące treści

Każda rasa psa wyróżnia się wyjątkowymi cechami zewnętrznymi. Wśród odmian są miniaturowe zwierzęta, a także duże czworonożne zwierzęta, które stają się wiernymi towarzyszami ludzi. Mastif neapolitański, który wyróżnia się wśród psów ze względu na imponujące rozmiary, należy przypisać tej drugiej kategorii.

Najjaśniejszą cechą charakterystyczną psa tej rasy, która odróżnia go od innych krewnych, jest głowa. Ona, podobnie jak inne odmiany mastifów, jest bardzo masywny i ma liczne zwisające fałdy skórne. Ta cecha zewnętrzna nazywana jest również „zmarszczkami”.

Właściciele i kynolodzy cenią jeden z największych psów za następujące cechy:

• spokojna i stabilna psychika;
• cierpliwość;
• poświęcenie się właścicielowi i członkom jego rodziny;
• łatwość opieki i konserwacji;
• czystość psa;
• inteligencja i inteligencja.

Mastif neapolitański - rasa, która ma długą historię. Wzmianka o takich zwierzętach znajduje się w źródłach dotyczących okresu kampanii wojskowych Aleksandra Wielkiego. To był ten pies, który król Indii przedstawił jako prezent dla zdobywcy.

Teraz osoby odnotowane w historii zaliczane są do przodków współczesnego Neapolitano. Obrazy dużych psów, podobne wyglądem do mastifa, znaleziono także na starożytnych płaskorzeźbach perskich. W Cesarstwie Rzymskim duże zwierzęta znajdowały się na specjalnym koncie, dlatego były używane jako psy bojowe, a także strażnicy własności prywatnej. Po upadku Rzymu neapolitano nadal znajdowano w różnych częściach Włoch, ale zwierzęta bardzo często krzyżowały się z mastino iberyjskim. W latach wojny rasa prawie wymarła.

Pojawienie się psów w Europie sięga nowej ery, kiedy czteronożnych strażników sprowadzono na ląd wraz z innymi cennymi towarami przez fenickich nawigatorów i kupców.

Dalsze kształtowanie się rasy, jak również ustalanie cech zewnętrznych, miały miejsce już na kontynencie, gdzieZwierzęta w procesie adaptacji do nowego klimatu i przez krzyżowanie się z lokalnymi rasami przeszły pewne zmiany.

Prace nad odporną na rozmnażanie się populacją dużych psów zaczęły być prowadzone znacznie później. Canine Piero Skontsane dość długo wybierał spośród pozostałych przedstawicieli osób o jednorodnych postaciach. Jego próby zostały uwieńczone sukcesem, tak że w 1949 r. Pierwsze potomstwo z czystorasowych rodziców zostało wyhodowane w przedszkolu. W tym samym roku zatwierdzono standard rasy, z czasem wprowadzono w nim różne zmiany.

Charakterystyka rasy obejmuje kilka podstawowych kryteriów, które odnoszą się do wyglądu zewnętrznego i rozmieszczenia zwierząt.

Wysokość dorosłych samców powinna wynosić 65-75 centymetrów, suki w kłębie powinny mieć od 60 do 80 centymetrów. Masa samców waha się między 60-70 kilogramów, samice mogą ważyć 50-60 kilogramów.

Rozważ charakterystyczne cechy psów.

• Głowa Czaszka i kufa zwierzęcia są duże, większość fałdów skórnych koncentruje się na czole i policzkach. Również zewnętrzna strona psa musi uzupełniać wiszące i mięsiste usta. Kufa ma podobny kształt do kwadratu, ale bez wyraźnych ostrych rogów. Nos, podobnie jak wszystkie inne części głowy, jest duży, z szerokimi nozdrzami, a szczęki psa są nie mniej imponujące.

Ugryzienie u zwierząt to nożyczki, kły są średniej wielkości. Oczy zamykają grube powieki zaokrąglone. Kolor tęczówki jest głównie ciemny.Z reguły jego kolor jest zgodny z kolorem płaszcza psa. Ale uszy nie wyróżniają się rozmiarem, są dość ciasne na policzkach, mają trójkątny kształt z zaokrąglonymi krawędziami.

• Szyja. Głowa przechodzi dość gładko w okolicę szyjki macicy. Szyja mastifa jest mała, ale ma wyraźną muskulaturę. Skóra w tej części rozwija się także w „zmarszczkach”.

• Z powrotem. Tułowia i plecy wyróżniają się dobrze oglądanym muskularnym gorsetem. Długość pleców jest średnia, a szerokość jest wystarczająco imponująca. Polędwica powinna trochę wybrzuszać.

• Klatka piersiowa. Klatka psa czystej krwi jest długa i dość szeroka. U zwierząt nie cierpiących na otyłość żebra i mięśnie powinny być wyraźnie widoczne, brzuch mastifa jest napięty.

• Zad Ta część ciała zwierzęcia ma mały skos, wyróżnia się szerokością i rozwiniętymi mięśniami.

• Ogon U podstawy ogona jest zwykle nieco szerszy niż na końcu. Ta forma nazywa się szabla. W stanie aktywnym ogon znajduje się na poziomie pleców lub nieco wyżej.

• Kończyny. Łapy są ustawione prosto, są duże i mocne, z dobrze rozwiniętym układem mięśniowym. Palce są ściśnięte, więc przypominają ciasną „bryłę”.

Specyfika koloru sierści mastifów neapolitańskich ma pewne zatwierdzone standardy. Płaszcz psów chroni zwierzęta przed działaniem czynników zewnętrznych, pasuje dość ciasno, ale podszerstek psów nie. Zauważono, że samce mają mocniejsze włosy. Dopuszczalne kolory dla rasy to:

• czarny i szary;
• brązowy;
• orzechowy;
• płowy;
• ciemnoczerwony;
• ołów ołowiowy.

Czasami znaleziono psy o kolorze sierści „Isabella”. W kolorze mastifów może przeważać kilka kolorów z płynnym przejściem od jednego do drugiego. Nie brane pod uwagę odchylenia w klatce piersiowej i łapach.

Mastif neapolitański początkowo zajmował stanowisko strażnika, zachował dziś podobne instynkty. Dlatego zwierzę ma wyraźne zadrapania strażnikaktóre przejawiają się w odniesieniu do jego terytorium i właściciela / członków rodziny. Jednak nawet psy szczeniąt są mocno przywiązane do swojego hodowcy, utrzymując ten nałóg serca aż do starości. Dla znajomych ludzie są przyjaźni, chętni do udziału w aktywnych grach.

W odniesieniu do obcych, psy będą podejrzane, ale przy braku wyraźnego zagrożenia, czworonożny przyjaciel może po prostu przeoczyć nową osobę. Bardzo ciężko dogaduje się z innymi zwierzętami, ponieważ jest zazdrosny o swojego hodowcę, co nieuchronnie prowadzi do konfliktów.

Pies wyróżnia się wysoko rozwiniętymi zdolnościami intelektualnymi, dlatego jest dobrze wyszkolony w szkoleniu, jednak będzie starał się dominować do 2 lat, dlatego potrzebuje regularnych szkoleń i edukacji. Mastify mają doskonałą pamięć, więc krytycy zostaną zapamiętani na bardzo długi czas, ale nie mają mściwości.

Ten pies nie będzie szczekał na próżno. Mastify szybko dostosowują się do nowych warunków, wyróżniają się odpornością na stres. Samotnie i w ograniczonej przestrzeni zwierzę może być znudzone i przygnębione.

Ważnym punktem w treści dużego psa jest dobrze zaprojektowana dieta, która zapewni zdrowie, aktywność i długowieczność zwierzęcia. Co do zasady, oprócz mleka matki, ciało szczeniaka będzie potrzebowało dodatkowego karmienia nie wcześniej niż w 20. tygodniu życia. W tym okresie psy aktywnie przybierają na wadze, a także rozpoczynają proces ząbkowania pierwszych zębów, co sprawia, że ​​proces karmienia jest mniej przyjemny dla mamy.

Suka może od czasu do czasu bekać niestrawione jedzenie, które staje się substytutem mleka dla młodego potomstwa. Hodowca będzie musiał zaoferować szczenięta w tym okresie. preparaty dla niemowląt, które mają podobny skład chemiczny jak mleko matki.

Odsadzone psy z klatki piersiowej w wieku 4 miesięcy. Następnie szczeniak musi być karmiony co najmniej 4 razy dziennie. Zaleca się wprowadzenie surowej wątroby, produktów mlecznych, oleju rybnego, drożdży i jaj do diety młodego psa. Do 6 miesięcy możesz zmniejszyć liczbę posiłków do 3 razy. Dorosły pies jest brany pod uwagę po roku, następnie hodowca musi go karmić dwa razy dziennie - rano i wieczorem.

Właściciele mastifa neapolitańskiego mogą ułatwić im karmienie, jeśli kupisz gotową karmę dla psów przemysłowych. Ważne jest jednak, aby wybrać odpowiednią opcję produktu z oferty oferowanej w sklepie. Skład paszy musi koniecznie zawierać składnik mięsny, a także maksymalną liczbę składników odżywczych.

Jeśli pies będzie jadł naturalną żywność, następujące pożywienie powinno być w jego diecie:

• mięso i podroby - królik, wołowina, indyk, kurczak;
• zboża - płatki owsiane, ryż, gryka;
• warzywa (z wyjątkiem ziemniaków);
• jaja;
• produkty mleczne;
• ryby morskie.

Zgodnie z zakazem do diety mastifa zostaną wprowadzone kości z ryb i kurczaków, marynaty, wędzone mięsa i przyprawy, wyroby cukiernicze. Zwierzę musi zawsze mieć wolną wodę.

Średnie życie czworonożnego zwierzęcia wynosi 10-15 lat, ale liczby te w dużej mierze zależą od właściwej opieki. Ponieważ rasa ma takie cechy, jak głębokie fałdy skórne, w których zatyka się brud, pies będzie wymagał regularnej pielęgnacji w obszarze zmarszczek skóry. Również w procesie opieki nad mastifem hodowca będzie musiał regularnie wykonywać takie czynności.

• Zwierzę musi być masowanerozproszyć krew pod skórą. Takie działania pomogą ustalić przepływ krwi, karmiąc sierść psa. Ponadto regularne zabiegi będą doskonałym zapobieganiem egzemie. Możesz wykonać masaż rękami bez użycia dodatkowych urządzeń.

Niektórzy hodowcy używają sztywnej rękawicy lub pędzla wykonanego z silikonu. Wszystkie części ciała psa z wyjątkiem pyska wymagają masażu.

• Po spacerze należy dokładnie zbadać kończyny czworga zwierząt. Wynika to z prawdopodobieństwa uszkodzenia poduszek na łapach, ponieważ Neapolitano ma dość duży chód. Po znalezieniu otarć lub ran właściciel musi traktować je środkiem dezynfekującym.
• W świetle braku psów w podszerstku tej rasy pasożyty skórne mogą rozmnażać się w zmarszczkach, szczególnie latem. Dlatego, oprócz kontroli i oczyszczania, fałdy będą musiały być traktowane kompozycjami przeciwko szkodnikom wysysającym krew.
• Uszy psa będą wymagały cotygodniowego czyszczenia. W tym celu można użyć wacika nasączonego zwykłą wodą lub z dodatkiem środka antyseptycznego.W profilaktyce roztoczy ucha zaleca się stosowanie specjalistycznych kropli dla zwierząt sprzedawanych w aptece weterynaryjnej.
• Kąpać psa zwykle w ciepłym sezonie. Dla higieny można użyć hipoalergicznego szamponu przeznaczonego dla dzieci lub zwierząt. Przez resztę czasu wystarczy oczyścić kończyny, klatkę piersiową i brzuch regularnym płukaniem. Po kąpieli nie należy suszyć psa suszarką do włosów, wystarczy wytrzeć zwierzę ręcznikiem bawełnianym. Pies nie zaleca częstych zabiegów na wodzie, ponieważ usuwają one naturalną warstwę ochronną tłuszczu ze skóry zwierzęcia.
• Gwoździe muszą być przycięte, gdy odrastają.Z reguły takie wydarzenia odbywają się co miesiąc za pomocą specjalnego gilotynowego noża do pazurów. Należy usunąć tylko martwą tkankę na końcu paznokcia. Cięcie żywego obszaru może spowodować zakażenie krwi, więc pod płytą nie można zakłócić pazura.

Pies trzymany w mieszkaniu musi zostać przydzielony oddzielne miejsce do spania, a także strefa karmienia. Ściółkę lub matę należy regularnie czyścić, w naczyniach nie powinny gromadzić się pozostałości po posiłkach.

Szczenięta tej rasy mogą cierpieć na choroby wirusowe i bakteryjne, dlatego ważne jest, aby hodowca przeprowadził obowiązkowe szczepienie zwierzęcia przez okres do 3 miesięcy. Zazwyczaj pies jest szczepiony przeciwko zapaleniu wątroby, dżumie, leptospirozie i parwowirozie. Szczepienie zwierząt domowych przeciwko wściekliźnie jest obowiązkowe do 12 miesięcy. Kolejne szczepienia co roku. Optymalny czas na tę procedurę to wiosna.

Na podstawie ich fizjologii mastif neapolitański podlega takim dolegliwościom:

• odwrócenie jelit, które jest najbardziej powszechne u dorosłych psów;
• filarioza sercowo-płucna, która jest przenoszona przez ukąszenie pasożytów ssących krew.

Ogólnie rzecz biorąc, Neapolitano jest silnym układem odpornościowym, więc rzadko boli. Najsłabszy pies będzie w pierwszym roku życia, dlatego zaleca się, aby hodowca zwracał maksymalną uwagę na zwierzę.

W procesie szkolenia i pracy nad wychowaniem Neapolitano zabronione jest niegrzeczne podejście do zwierzęcia i manifestacja siły fizycznej. Dla zwierzęcia wystarczy podnieść głos właściciela, aby zrozumieć jego błąd. Maksymalna kara dla niego może być uderzona w plecy złożonej gazety.. Zwierzęta szybko uświadamiają sobie swój błąd, ale nie obrażają się, ale starają się naprawić.

Psy potrzebują przestrzeni, aby móc się poruszać, a także stale uczyć się czegoś nowego. Dlatego zwierzęta trzymane w mieszkaniu będą wymagały długich spacerów i treningu na świeżym powietrzu.

Podczas treningu wszystkie zespoły muszą być dawane psom twardym głosem, ale bez agresji i gniewu zwroty powinny składać się z jednego słowa. Wszystko, co mówi hodowca w procesie treningu, musi być zrobione, w przeciwnym razie pies nie uzna autorytetu osoby.

Mastif, który jest używany do ochrony własności prywatnej, może być nauczony pośpiechu w innych, za pomocą określonego polecenia, a to słowo może być dowolne wstawione do rozmowy. Również podobny sygnał będzie służył jako niepozorny kontakt ze zwierzęciem.

Szczenię należy najpierw nauczyć chodzić na smyczy obok właściciela. Najpierw pies rozdziera się w różnych kierunkach, dlatego dla dużych psów zaleca się zakup kołnierza w postaci łańcucha. Takie urządzenie szybko odstawi zwierzę od nieposłuszeństwa. Zabronione jest trzymanie mastifa na podwórku w łańcuchu, ponieważ taki styl życia sprawi, że pies będzie agresywny, możliwe są również problemy z psychiką zwierzęcia.

Zaleca się rozpoczęcie szkolenia i edukacji. od 1,5 miesiąca życia. Po pierwsze, zwierzę musi nauczyć się odpowiadać na jego pseudonim. Szkolenie powinno być regularne. Jeśli pies zacznie reagować, należy go zachęcić.

Do 3 miesięcy mastif może być hodowany w domu, po czym rosnący pies powinien być zapisywany na sesje treningowe, jeśli hodowca ma minimalne doświadczenie w wychowywaniu czworonożnych psów. Psy, które następnie będą miały obowiązek pilnowania i ochrony, powinny być wychowywane pod kierunkiem doświadczonego przewodnika psów. Zwierzę może potrzebować iść specjalne kursy.

Uczęszczanie na dodatkowe zajęcia nauczy psa:

• chodzić w pobliżu właściciela bez smyczy;
• zrozumieć hodowcę nie tylko za pomocą poleceń głosowych, ale także za pomocą ruchów rąk, a nawet oczu;
• zwierzę pozna swoje miejsce;
• uczyć się podstawowych poleceń;
• zostanie przeszkolony z różnych muszli.

U zdrowych psów rasy Neapolitano pierwsze ciepło musi być w przedziale od 6 miesięcy do roku. Odchylenia od tej wartości wskażą możliwe problemy lub patologie w rozwoju narządów płciowych. Nie zaleca się wykonywania pierwszej rui. Opiekunom psów i weterynarzom zaleca się poczekać, aż pies będzie tak silny, jak to możliwe. Dlatego drugie lub trzecie ciepło będzie optymalnym czasem na krycie.

Odpowiednia para dla psa musi być pod opieką z wyprzedzeniem, poprawniejsze będzie również natychmiastowe omówienie praw do przyszłego potomstwa. Kojarzenie jest zwykle wykonywane po długich spacerach ze zwierzęciem.

Aby uzyskać więcej informacji na temat cech rasy, zobacz poniższy film.