Yatrophobia: co to jest i jak się go pozbyć?

Są ludzie, którzy nie wyobrażają sobie życia bez wizyty u lekarza. Są gotowi siedzieć w kolejkach i szukać pomocy u ekspertów bez powodu. Koi je i daje nadzieję na zdrowie. Inni, wręcz przeciwnie, boją się nawet zbliżyć do placówek medycznych. Od jednego z nich takie osoby mają nieprzyjemne uczucie. A jeśli chodzi o odwiedzanie szpitala, panikują. W ten sposób objawia się jatrofobia lub nozokomofobia.

Przede wszystkim należy zauważyć, że nazwa choroby, który określa strach związany z lekarzami, przetłumaczony z greckiego w następujący sposób: ατρός - „lekarz”, φόβος - „strach”. Choroba, zwana nosocomofobią, praktycznie nie różni się od natury iatrofobią i jest interpretowana w następujący sposób: strach przed szpitalami.

Zwykli ludzie zawsze odczuwają lęk przed udaniem się do lekarza. I to jest częste zjawisko. Ten lekki strach jest związany z prostymi ludzkimi doświadczeniami dla stanu ich zdrowia. Rozumie, że w szpitalu można mu powiedzieć złe wieści o chorobie.

Normalny człowiek akceptuje nieuchronność tego, co się dzieje i stara się nie „likwidować” swojej świadomości, ale po prostu doświadczać nieprzyjemnych chwil. W innym przypadku kiedy jednostka wykazuje oznaki iatrofobii, z góry zaczyna się obawiać, co jeszcze się nie wydarzyło.

Osoby, które miały już negatywne doświadczenia z odwiedzaniem szpitala, są najbardziej podatne na taki stan, jak syndrom „białego fartucha”. Nawet najbardziej nieszkodliwe manipulacje powodują panikę w nich. Pomiar ciśnienia podczas badania lekarskiego może powodować histerię i omdlenia.

Ludzie, którzy doświadczyli bólu podczas wizyty u lekarza, boją się ponownie udać do recepcji. Specjaliści, tacy jak dentyści, twierdzą, że ich praca powoduje największy niepokój u pacjentów. Jest to spowodowane bólem zęba, który jest najbardziej wrażliwy ze względu na bliskość zakończeń nerwowych. Dlatego jatrofoby często stają się dentofobami. A te choroby są mocno powiązane.

Dlatego Iatrophobia i nosocomphobia są uważane za choroby zbiorowe. Łączą w sobie kilka rodzajów fobii. Weźmy na przykład takiego specjalistę jak ginekolog. Dla większości kobiet chodzenie do tego lekarza jest dalekie od posiadania najlepszych uczuć. Inni pacjenci obawiają się nie tyle bólu, co zakażenia brudną igłą z jakąś niebezpieczną chorobą, taką jak AIDS. I to jest zupełnie inny rodzaj fobii.

W rezultacie osoby z obsesyjnymi stanami mogą obawiać się wszystkich specjalistów pracujących w szpitalu od razu. Nawet pielęgniarka z wiadrem i szmatą spowoduje uczucie strachu w Jatrofie. Istnieje taka kategoria osobowości, które boją się manipulacji przeprowadzanych w gabinetach. Wszystkie te obawy razem mogą rozwinąć się w znane typy fobii: dentofobia (strach przed dentystami), tomofobia (stan paniki przed zabiegiem), trypanofobia (strach przed sztuczkami), farmakofobia (strach przed przyjmowaniem leków).

Wszelkiego rodzaju fobie nie występują na poziomie ziemi. Dotyczy to zwłaszcza strachu przed szpitalami i lekarzami. Osoba, która doprowadza się do paniki tylko na samą myśl o instytucji medycznej, mogła mieć negatywne doświadczenia z wizytą u lekarza w niedawnej przeszłości.

W dorosłej osobie strach może zostać odroczony w przypadku, gdy otrzymał pomoc niskiej jakości: miał bolesną manipulację, po której prawie stał się niepełnosprawny. I ten strach z jednej strony jest w pełni uzasadniony. Z drugiej strony silna osobowość nie wyskoczy i nie stanie się absurdem.

W końcu w życiu pojawiają się nieprzyjemne sytuacje, ale nie można ich powtarzać za każdym razem, gdy konsultujesz się z lekarzem. Wniosek jest następujący: podejrzani ludzie są bardziej podatni na różne stany obsesyjne niż ci, którzy przyzwyczajeni są do tego, że nie są rozpraszani przez negatywne momenty i nadal żyją w pełni i szczęśliwie.

Lekarze powinni również odpowiednio leczyć swoich pacjentów. Prawdziwy lekarz, który złożył przysięgę Hipokratesa, nie zachowa się niewłaściwie. Wręcz przeciwnie, aby założyć osobę do leczenia, musi być także psychologiem, który może złagodzić niepokój. I wtedy osoba zacznie ufać lekarzowi.

Do tego trzeba dodać, że istnieje szereg warunków wstępnych, które prowadzą każdą osobę do rozwoju fobii.

• Okoliczności społeczne. Jeśli człowiek jest energetycznie zależny od otaczających go ludzi, ma duże ryzyko „zarażenia się” strachem przed czymś. Wystarczy usłyszeć jakąś nieprzyjemną historię w autobusie, a podejrzliwość zakończy proces, który się rozpoczął.
• Dziedziczne uwarunkowania genetyczne. Rodzice cierpiący na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, w 25% przypadków, przekazują te warunki swoim dzieciom. Według tej opinii naukowcy przybyli po licznych badaniach.
• Predyspozycje biochemiczne - to kolejna okoliczność. Jaki jest tego powód? Niewłaściwa produkcja hormonów serotoniny, melatoniny i adrenaliny. Tutaj możesz również ocenić indywidualne uzależnienie od alkoholu lub środków odurzających. Substancje te prowadzą do tego, że osoba przestaje odpowiednio reagować na ten świat. A lekarze, którzy próbują pomóc, stają się wrogami, ponieważ przeszkadzają w uzyskiwaniu wątpliwych przyjemności.
• Do tego zestawu okoliczności można przypisać powody psychologiczne które są bezpośrednio zależne od zachowania jednostki i jej charakteru. Wymieńmy je zatem: niska samoocena, negatywne nastawienie do siebie, niekorzystne otoczenie, wizja własnej przyszłości tylko w czarnych barwach, samoizolacja od społeczeństwa, nadmierne wymagania wobec siebie, syndrom chronicznego zmęczenia.

Osoba cierpiąca na lęk przed lekarzami, na długo przed wizytą w placówce medycznej, zaczyna się nawracać. Zamiast wykonywać codzienne czynności, ta osoba przewija w myślach nieistniejące przyszłe chwile wizyty w gabinecie lekarskim. I za każdym razem, gdy projekcja generuje obrazy, które wyglądają gorzej niż inne. Ostatecznie fobia rośnie do tego stopnia, że ​​kiedy jednostka rzeczywiście przekracza gabinet terapeuty, rozpoczyna atak paniki.

W czasie paniki w ciele jatrofobu uruchamia się pewien proces, który przyczynia się do uwolnienia ogromnej ilości adrenaliny. Dzięki temu ciało nie może sobie poradzić. W rezultacie, awarie w zakresie zdrowia fizycznego. Poważne objawy są następujące:

• występuje niewydolność oddechowa;
• zaczyna się kręcić i ból głowy;
• ciśnienie może silnie wzrosnąć lub spaść;
• pojawiają się suche usta;
• osoba zaczyna czuć się chora i mogą wystąpić wymioty;
• obserwuje się nadmierne pocenie się;
• wizja pogarsza się, mowa staje się niespójna;
• nieodpowiedni stosunek do tego, co się dzieje.

Jeśli iatrofobia przejawia się w lekkiej formie, możesz sobie z tym poradzić. Aby to zrobić, musisz pokonać siebie tylko raz i pozbyć się obsesyjnego stanu. Najważniejsze jest, aby zrobić pierwszy krok, a potem nie będzie tak strasznie. Zainspiruj się, że umówienie się na wizytę u lekarza i leczenie chorego organu jest niezbędną koniecznością.

Aby rozpocząć, zarejestruj się u terapeuty i przejrzyj wszystkie zalecane manipulacje. Po testach z pewnością łatwiej będzie pokonać strach i przyjść do lekarza. Jeśli masz bardzo dobre wyniki, strach sam się zmniejszy. Jeśli testy wykażą jakąkolwiek nieprawidłowość, zaczniesz leczenie, a fakt ten będzie również zapewniał, że po zabiegu wszystko się ułoży. A dlaczego się boisz?

Inną rzeczą jest to, że fobia stała się już niekontrolowana. Następnie, aby pokonać strach, musisz skontaktować się ze specjalistą. Zidentyfikuje przyczynę obsesyjnego stanu i zaleci leczenie. Możesz otrzymać następujące metody: terapia poznawczo-behawioralna, autotrening, hipnoza, programowanie neurolingwistyczne.

Jeśli choroba zostanie zaniedbana, to wraz z wyżej wymienionymi praktykami zostaniesz przepisany na leczenie za pomocą farmakoterapii: leki przeciwdepresyjne, środki uspokajające itp. Narkotyki powinny być pod kontrolą wysokiej klasy specjalisty.

Praca z psychologiem nie daje szybkich rezultatów, ale są one bardziej skuteczne i praktycznie nie prowadzą do nawrotów. Specjalista zaproponuje Ci picie łagodzących naparów ziół leczniczych i udzielenie następujących zaleceń.

• Technika samurajów: wyciągnij podbródek i zrób krok w kierunku niebezpieczeństwa. Aby uzyskać większy efekt, wykonaj dwa oddechy i dwa oddechy.
• Wizualizuj strach. Aby to zrobić, śledzimy, gdzie ciało słabnie, gdy tylko zaczyna się panika (ramiona, nogi, głowa, plecy). W czasie kryzysu musisz odciążyć najbardziej wrażliwą część ciała.
• Jesteśmy superbohaterem kto niczego się nie boi. Gdy tylko pojawi się powód do paniki, „włączamy” odwagę i polegamy na niej.
• Narysuj swój strach na papierze. Narysuj to, jak chcesz i narysuj to, co chcesz. Może twój strach wydaje ci się w postaci węża. Jak tylko rysunek będzie gotowy - rozerwij go, wkładając w to wszystkie swoje emocje.
• Zanim wejdziesz do gabinetu lekarskiego, musisz się „bać”. Wyjdź na odosobnione miejsce i zacznij gwałtownie drżeć. Twoje mięśnie szybko się zmęczyły, a strach także ustąpi. To prawda, że ​​ta metoda jest trudna do wykonania w miejscu publicznym, ale ten, kto zdecydował się pozbyć fobii, musi wykazać się determinacją we wszystkim.
• Gdy strach jest dobry, sport pomaga. To wymaga dużo energii. Kiedy człowiek jest wyczerpany, chce bardziej myśleć o śnie niż o strachu.
• Fizjoterapia rozluźnia mózg i mięśnie. Leczenie prądem, dobrze promieniowanie fal pomaga ustalić harmonię.

Zachowanie dzieci w szpitalu i stosunek dzieci do szpitala w dużej mierze zależy od nastroju dorosłych. To oni muszą sprawić, by dziecko przestało się bać lekarzy. Aby to zrobić, musisz podjąć następujące środki zapobiegawcze.

• Wyjaśnij dziecku z wyprzedzeniem, że jutro idziesz do lekarza. Odpowiedz szczegółowo na jego pytania i bardzo spokojnie.
• Jeśli twoje dziecko jest zaniepokojone, podaj im powody. Pozwól mu mówić o swoich obawach. Gdy to zrobi, rozwijaj je za pomocą logicznych wyjaśnień.
• Kiedy wchodzisz do biura, zachowuj się spokojnie. Wtedy twoje dziecko zrozumie, że w gabinecie lekarskim nie ma nic strasznego.
• Przedstaw swoje dziecko z działaniami medycznymi. Graj w szpitalu, aby kupić specjalny zestaw gier. Przetłumacz wszystkie swoje działania na dowcipy i wyjaśnij, dlaczego musisz wykonać zastrzyk lub zobaczyć stan gardła.

Zobacz więcej na temat iatrofobii w następnym filmie.