Androfobia: przyczyny, objawy i leczenie

Mężczyźni sprawiają, że życie kobiety jest bardziej intensywne, interesujące. Dają one kobietom możliwość poczucia miłości, pragnienia, doświadczania radości naturalnego poczęcia i macierzyństwa. Ale czasami obraz człowieka powoduje patologiczny strach, który nazywa się androfobią. Nie tylko kobiety, ale także mężczyźni podlegają strachowi przed mężczyznami.

Androfobia to patologiczny strach mężczyzn. Nazwa pochodzi od starożytnych greckich słów? Ν? Ρ - „człowiek” i φ? Βος - „strach”. Androfobia odnosi się do zaburzeń fobii, aw ICD-10 nie ma dla niej osobnego kodu. Choroba jest wymieniona pod kodem 40.2.

Często paniczny lęk przed mężczyznami jest przejawem uporczywej fobii społecznej, zaburzeń lękowych. Ale czasami istnieje odosobniona, niezależna androfobia, w której człowiek nie może budować bliskich związków z przedstawicielami silniejszej płci, nie może im ufać, przyjaźnić się z nimi, budować życia razem.

Eksperci Androfobii uważają, że jest to jeden z najtrudniejszych fobii, ponieważ jest wieloaspektowy, wieloczynnikowy i trudny do leczenia. Osoba o dowolnym wieku, statusie społecznym, poziomie zamożności i wykształceniu może się z tym zmierzyć. Najczęściej zaburzenie psychiczne rozpoznaje się u młodych kobiet, dziewcząt. Przypadki klinicznej androfobii u mężczyzn są raczej rzadkim zjawiskiem i zazwyczaj prawie zawsze są ściśle związane z innymi problemami psychicznymi (fobia społeczna, schizofrenia itp.). Jednocześnie fobia męska zwykle objawia się niepokojem i lękiem przed dużym nagromadzeniem innych mężczyzn (typowa firma męska), a u kobiet choroba często rozprzestrzenia się na przedstawicieli silniejszej płci.

Niekoniecznie androfobia boi się wszystkich, bez wyjątku, mężczyzn. Strach może być selektywny. Jeden boi się tylko brodatego, inni gotowi są zemdleć na widok łysych. Jeśli kobieta boi się tylko starszych mężczyzn, to w towarzystwie młodych ludzi będzie całkiem wygodna, a jeśli tylko brunetki powodują strach, to blondynki i brązowowłosi ludzie nie będą odczuwani boleśnie.

Nie myl nieśmiałej skromnej dziewczyny z androfobem. Jeśli kobieta jest ograniczona w komunikacji, nie jest pewna swojej atrakcyjności, czuje się nieśmiała przed mężczyznami, którzy próbują ją poznać, to nadal nie wskazuje na obecność zaburzenia psychicznego. Być może jest to wychowanie, tradycje rodziny, ludzie, wśród których wyrosła kobieta, jej osobiste przekonania.

Androphoba różni się od nieśmiałych ludzi patologiczną naturą procesów umysłowych: strach pojawia się spontanicznie w każdej sytuacji, którą osoba postrzega jako niebezpieczną, strach natychmiast znajduje manifestację na poziomie wegetatywnym i nie może być kontrolowany przez fob. Z całym pragnieniem ukrycia swojej paniki, nie działa on dla androphobe, chociaż na poziomie logicznym zachowuje samokrytykę, zdaje sobie sprawę, że jego horror nie ma odpowiedniego racjonalnego powodu, jest nielogiczny, niewłaściwy, nieprawdopodobny. Pomimo wszystkich prób kontrolowania siebie, nie działa dla foba. Nieśmiali ludzie mogą kontrolować swoje emocje.

Kobieta pozostaje samotna, czasami nie może nawet normalnie uczęszczać do pracy, do sklepów, jeździć w transporcie, ponieważ typ mężczyzn, którzy ją przerażają (łysy, czarnowłosy, brodaty) lub generalnie mężczyźni mogą w każdej chwili spotkać się w najbardziej nieoczekiwanym miejscu. Czasami fobia powoduje, że kobieta staje się pustelnikiem-wolontariuszem we własnym domu. Nie spotyka się z mężczyznami, nie wchodzi z nimi w bliski związek. Życie osobiste staje się niedostępne, niemożliwe jest stworzenie normalnej rodziny, a wszystkie rady dotyczące psychologii relacji są w tej sytuacji bezsilne.

Taki strach może pojawić się w każdym wieku, niekoniecznie w młodym wieku, ale częściej warunki wstępne nadal występują w dzieciństwie. Podstawą strachu może być każda sytuacja, w której osoba została poddana traumatycznym skutkom mężczyzn.

W dzieciństwie strach przed ludźmi może nabrać kształtu w wyniku trudnej relacji z ojcem, kary fizycznej. Czasami doświadczenie matki wpływa na dziewczynę: ojciec lub ojczym źle ją traktuje, albo matka nieustannie unika mężczyzn, boi się ich, nienawidzi ich. Wszystko to jest postrzegane przez dziewczynę jako prawdziwy i jedyny prawidłowy model zachowania, które przyjmuje dla siebie i dla siebie.

U dorosłej kobiety fobia czasami powstaje w wyniku długotrwałego urazu.w którym jest zmuszona być (mężem tyranem, sadystą), podczas gdy fobia jest cofnięta w małżeństwie i zaczyna się objawiać po rozwodzie. Nowe znajomości i relacje stają się niemożliwe ze względu na fakt, że u każdego mężczyzny kobieta widzi oprawcę.

Pod wieloma względami przejawy tej fobii zależą od tego, jak poważna była uraz psychiczny, ile lat i ciężkich zaburzeń psychicznych. Objawy męskie i żeńskie w stosunku do grup mężczyzn, jeśli są to grupy wywołujące strach, są dość charakterystyczne. Zachowanie staje się nielogiczne, niewystarczające. Na widok spokojnie stojącej grupy 2-3 mężczyzn, Androphob może po prostu odwrócić się i biegać w panice, lub stracić przytomność, wpadając w otępienie.

Jeśli spotkanie jest nieuniknione, a ona powinna, androphob przed nią przeżywa wielkie podniecenie., nie może spać, ma tachykardię (szybkie bicie serca), brak apetytu. W ostatniej chwili androphobe może zrobić coś nieoczekiwanego, aby nadal próbować uniknąć nieprzyjemnego spotkania - na przykład nie uczestniczyć w ważnym egzaminie tylko dlatego, że komisja egzaminatorów jest mężczyzną.

Jeśli w firmie występuje pewien rodzaj charakteru, wyglądu, zawodu, w firmie (w zależności od tego, czego tak naprawdę boi się fobik), pacjent zmienia zachowanie, zaczyna się denerwować, denerwuje, wymyśla różne powody, by jak najszybciej odejść. ta firma. Jeśli taki człowiek wchodzi do wagonu lub autobusu, androfob może wyskoczyć na najbliższy przystanek autobusowy, mimo że jest gdzieś spóźniony.

Oznaki paniki występują na poziomie fizjologicznym: osoba staje się blada, drży w dłoniach, drży wargi i podbródek, źrenice szybko się rozszerzają, w ustach pojawia się uczucie suchości, nie może wykonywać ruchów połykania - nie pozwala na skurcz krtani. Od tego momentu FOB nie jest w stanie podejmować decyzji, nie kontroluje środowiska zewnętrznego, może powodować ataki astmy, utratę przytomności. Wszystko to z powodu ostrego uwolnienia adrenaliny do krwi - obowiązkowego towarzysza strachu.

Jeśli androfobia ma wystarczająco wyraźny etap, strach może pojawić się nie tylko poprzez kontakt z przerażającym typem męskim w rzeczywistości, ale także tylko z jedną myślą o możliwym spotkaniu. Androfobiczne kobiety często unikają transportu publicznego w godzinach szczytu, nie chcąc być dotykane przez innych mężczyzn w tłumie. Boją się żyć z mężczyznami, komunikować się z nimi, iw tym przypadku nie myślą o żadnym życiu osobistym.

Diagnoza nie jest wielką sprawą. Zazwyczaj androfobowie sami są skłonni wyjaśnić istotę swojego patologicznego strachu. Do dyspozycji psychiatrów i psychoterapeutów istnieją specjalne testy, które określają poziom lęku w związku z określonymi okolicznościami, przedmiotami. Doskonale zdaje sobie sprawę ze swojego problemu androfobii, nie zaprzecza, wielu ludzi prosi o pomoc sami, a zatem wszystko jest dość proste dzięki zainstalowaniu dokładnej diagnozy.

Najważniejsze jest przekonanie pacjenta do konsultacji ze specjalistą. Psychologowie nie diagnozują i nie określają stopnia zaburzeń. To praca dla psychoterapeuty lub psychiatry. Ważne jest, aby ci lekarze nie byli mężczyznami, a to pytanie wymaga wyjaśnienia z wyprzedzeniem, w przeciwnym razie leczenie może zakończyć się niepowodzeniem z powodu nieodpowiedniej reakcji pacjenta na lekarza.

Jeśli fobia zostanie wykryta na początkowym etapie, gdy zaburzenia psychiczne nie zdążyły jeszcze „przerosnąć” i towarzyszyć lękom, maniakalnym nastrojom, depresji i obsesyjnym myślom, to można je łatwiej pokonać. Dla takich androfobów zalecana jest psychoterapia grupowa, która pomaga osobie, patrząc na innych, zrozumieć przyczyny strachu, rozważyć je, poradzić sobie ze strachem.

Jednak w praktyce mężczyźni zwykle nie szukają pomocy, a to zaburzenie ujawnia się w diagnozie innych, poważniejszych problemów psychicznych, takich jak prześladowania lub schizofrenia. A kobiety przychodzą do specjalisty, który stracił już nadzieję na niezależną korektę problemu, gdy nie ma szans na samoregulację swojego życia osobistego, a zegar biologiczny „tyka” nieubłaganie. Oznacza to, że fobia jest obecnie dość zaniedbana, a jej leczenie wymaga więcej czasu i wysiłku.

Psychoterapeuta pomaga androfobom w łagodzeniu napięcia nerwowego, w którym żył przez latai to samo przynosi zauważalną ulgę. Po zidentyfikowaniu przyczyn strachu (przeszłe zdarzenia) lekarz pomaga androphobe ponownie rozważyć jego stosunek do obiektu koszmaru. A potem zaczyna się gładka zbieżność pod kontrolą specjalisty, który ostatnio przerażał przerażenie: androfob zaczyna komunikować się z mężczyznami, razem z nimi, aby wykonać nieskomplikowaną pracę zleconą przez specjalistę. Jest to terapia poznawczo-behawioralna, która dziś uważana jest za najskuteczniejszy sposób na pokonanie fobii.

Im trudniejsze są objawy fobii na etapie przed leczeniem, tym większe jest prawdopodobieństwo, że oprócz psychoterapii i hipnoterapii konieczne będzie leczenie farmakologiczne. W przypadku poważnej fobii możesz potrzebować leczenia szpitalnego środkami uspokajającymi, biorąc krótkie kursy, które nie powodują uzależnienia od narkotyków. Przy stosunkowo niskim stopniu frustracji i objawach towarzyszącej depresji, terapia antydepresyjna jest wskazana w kursach trwających od półtora do trzech miesięcy.

Po przebiegu leczenia w około 80% przypadków możliwe jest uzyskanie wyraźnego wyniku pozytywnego. - wczorajszy androfob zaczyna tolerować przedstawicieli silniejszej płci, przestaje postrzegać je jako zagrożenie dla ich życia i zdrowia. Ale nawet po tym nie wszyscy są gotowi nawiązać kontakty z mężczyznami. Dlatego zaleca się pomoc psychologa, zajęć grupowych, arteterapii. Nie od razu, ale problem jest do pokonania, wystarczy cierpliwość.W czasie leczenia zaleca się unikanie stresu, nie przyjmowanie alkoholu, narkotyków. Kobiety powinny uprawiać jogę, opanować podstawowe techniki ćwiczeń oddechowych.

Wielu jest zainteresowanych, czy możliwe jest samodzielne radzenie sobie z tą formą strachu. Biorąc pod uwagę wysoki poziom lęku, który towarzyszy zaburzeniu, samoleczenie w przypadku androfobii jest niemożliwe i nieskuteczne.

Dowiesz się więcej o androfobii z poniższego filmu.